28 december, 2006

Met je stadspas naar de bieb

De gemeente Amsterdam heeft 255.000 euro uitgetrokken om iedere stadsdpashouder een lidmaatschap van de bibliotheek aan te bieden. Da's mooi. Ieder boek is een wereld op zich en op zijn minst een venster op de wereld. De bibliotheek heeft duizenden van die werelden en vensters staan. Dit initiatef verlaagt voor mensen met een laag inkomen de drempel om er een blik op of in te werpen. En als ze iets anders dan een boek willen, dan heeft de bibliotheek dat ook, van dvd tot internet. Kortom, ouderwetse spreiding van kennis en cultuur en daar is niks mee.

Het initiatief laat ook zien wat je kunt met de stadspas. Het gaat er niet om dat je een voorziening in het leven roept voor mensen met een laag inkomen. Het gaat er om dat je bestaand aanbod toegankelijk maakt voor mensen met een laag inkomen. Dat gebeurt hier met gesubsidieerd aanbod, maar het kan (zie ook stadspas.nl) met commercieel aanbod. En waarom niet?

Het gaat er niet om wie het aanbod van wat dan ook (sport, educatie, cultuur, debat, etc.) verzorgt. Het gaat erom dat het er is en dat het toegankelijk is voor mensen met een laag inkomen.

Neemt niet weg dat de markt lang niet in alle behoeften voorziet, maar da's een heel ander verhaal.

18 december, 2006

Ondernemen op IJburg

Zo, dat knietje mag geen excuus meer zijn. Zondag was ik in ieder geval in staat om ondernemers op IJburg toe te spreken. Zij presenteerden zichzelf op een kerstmarkt in de expeditieruimte van de lokale Albert Heyn. Zie daar de creativiteit van het pionieren.

Ik vond het leuk om in hun gezelschap te verkeren. Het enthousiasme spatte er van af en iedereen had er zin in om iets moois te maken van zijn bedrijf. Veel ondernemers op IJburg doen hun werk vanaf huis. Vroeg of laat komt de volgende stap: je eigen bedrijfsruimte. Als je eenmaal de beslissing hebt genomen om een eigen ruimte te huren, wil je morgen het contract tekenen. Maar zo gaat dat niet met de ontwikkeling van bedrijfsruimte. Die wordt pas gebouwd als meer dan de helft - en vaak minstens 70% - verhuurd is. Zo komen vraag en aanbod als het gaat om kleine bedrijfsruimtes elkaar dus maar moeilijk tegen. Wanneer die kleine ondernemers zich massaal melden en laten zien dat ze er zijn, valt er misschien wel een ontwikkelaar te verleiden om op IJburg te investeren in een bedrijfsverzamelgebouw voor kleinde ondernemers. Want de ervaring leert dat dat soort bedrijfsverzamelgebouwen hartstikke goed verhuren. En daar kan een netwerk van ondernemers dus nuttig werk doen.

Ondernemers op IJburg hebben het niet makkelijk. Het gebied is in ontwikkeling, stadsdeel en Centrale Stad zwaaien samen de scepter en daar tussendoor krioelen ook nog eens een hoop bouwers en projectontwikkelaars. Reden genoeg om de ondernemers op te roepen zich bij het stadsdeel te melden met regels die niet lekker werken. Zelden kom ik achterlijke regels tegen. Regels komen voort uit de behoefte van mensen om de boel een beetje te regelen of zijn een reactie op een geconstateerde misstand. Toegepast in de praktijk blijken die regels lang niet altijd tot het gewenste resultaat te leiden. Alle reden om continu scherp in de gaten te houden of regels de toets van de praktijk kunnen doorstaan. En dan kan een beetje hulp van ondernemers die daar dagelijk mee te maken hebben wonderen doen.

Voorbeeld? De web-designer aan huis, die een contract moet hebben met een afvalinzamelaar. Vaak is er niet meer dan een vuilniszak per maand, maar ja, je moet nu eenmaal een contract hebben. Dat kost dus vooral geld. Veel geld.

Gelukkig hebben ondernemers op IJburg ook een grote voorsprong op de rest van Nederland. IJburg wil een Wijk Zonder Scheidslijnen zijn. Iedereen moet er kunnen wonen, ook als je een beperking hebt. En de woningen, de voorzieningen en de openbaare ruimte moeten daar optimaal op ingesteld zijn. Zo'n wijk vraagt om nieuwe gemaksdiensten die ook aantrekkelijk zijn voor mensen zonder beperking. Kortom, daar ligt een markt braak. Spring erin, zou ik zeggen.