27 april, 2011

Rare jongens, die Romeinen?

Het afgelopen weekend las ik dan eindelijk Fik Meijer's “Macht zonder grenzen” over het Romeinse Rijk uit. Stond al jaren in de kast te wachten. Weliswaar was het niet de eerste keer dat ik de geschiedenis van de Romeinen in vogelvlucht las, maar toch bood het weer nieuwe inzichten. Nu vouwde ik een hoekje van de pagina om bij een tekst van Sallustius:

'Toen rijkdom eenmaal in ere was geraakt en vanzelf gevolgd werd door roem, invloed en politieke macht, verloor voortreffelijkheid haar glans, werd armoede een bron van schande en kreeg integriteit de schijn van opzichtige afkeuring. En zo, vanwege de rijkdom, deden bij de jongeren genotzucht en inhaligheid gepaard met arrogantie hun intrede: het was niets dan roven en potverteren, achteloos omgaan met eigen bezit en de zinnen zetten op dat van anderen, te grabbel gooien van eigen eer en eerbaarheid, van goddelijke en menselijke normen, zonder enig respect of ontzag voor wat dan ook.'

Dat geeft dan toch te denken, zo'n tekst van 50 voor Christus. Maar boeiend was ook het ingrijpen van keizer Diocletianus in de prijzen van meer dan duizend produkten. Let wel: in 301. Letterlijk citaat uit Meijer: `De ingreep werd gemotiveerd door te verwijzen naar de hebzucht van enkelen. Deze speculanten hadden geen oog voor de belangen van het rijk, ze dachten alleen aan hun eigen beurs. Door hun gedrag waren de prijzen soms wel vier of acht keer te hoog geworden.'

Gaat er al een lampje branden? Dit gaat natuurlijk over bankiers, hun http://www.ah.nl/bonus/en de desastreuze invloed die dat heeft op het functioneren van de samenleving. De miljoenen die ze meekrijgen zijn op zichzelf nog niet eens het echte probleem. Dat kunnen bedrijven en de samenleving wel lijden. Maar de risico's die de bankiers nemen om hun bonus mee te pakken en de demotiverende onbegrijpelijkheid van de hoogte van hun salarissen hakken er ongenadig in. Niks nieuws onder de zon dus.

Maar goed. De eerlijkheid gebiedt te zeggen dat Diocletianus niet alleen ingreep in de prijzen. Die moesten omlaag, zodat er meer geld over bleef om belasting te betalen. Voor het leger en andere voorzieningen, zo vermeldt Meijer. En die belastingplichtigen moesten ordentelijk geregistreerd kunnen worden en daarom werden beroepen erfelijk gemaakt. Je vader boer, dan jij ook boer. Wel zo overzichtelijk. Het recept om iedere mobiliteit uit een samenleving te maken. De Sovjet-Unie was geen alternatief voor de uitzuigers. Maar dat maakt de uitzuigers er nog niet beter op...

21 april, 2011

Dan maar geen nuance

Deze blog verscheen ook op de website van GroenLinks Amsterdam. En ja, ik ben nog steeds boos. Maar morgen niet meer.

Eigenlijk had ik een genuanceerd stukkie in de pen over het plan van het Centraal Orgaan opvang asielzoekers en de gemeente Amsterdam om op nieuwbouwlocaties een beperkt aantal woningen te reserveren voor asielzoekers. Is weer zo’n typisch mes-snijdt-aan-twee-kanten idee. Asielzoekers worden meer in de nabijheid van voorzieningen gehuisvest en de huisvesting kan slimmer, want niet meer in barakken die uitsluitend voor asielzoekers zijn en na gebruik weer worden gesloopt.

Maar na een typisch Telegraaf-stukkie over dit onderwerp heb ik daar eigenlijk helemaal geen zin meer in. Ik werd erop gewezen omdat één van de Telegraaf-lezers op hoge toon een reactie van de GroenLinks-fractie eiste. Onder de kop “Van Poelgeest: asielzoekers krijgen toplocatie” en met foto van de duurste huizen die er op IJburg zijn gebouwd, doet de krant van Wakker Nederland verslag. De foto, de term A-locatie, de trend is wel gezet. En dan gaat het loos. De teller staat inmiddels op 792 reacties en een paar zijn ok, maar het gros van de reacties die ik lees is te erg voor woorden. Hoe haalt die Van Poelgeest het in zijn hoofd om enig begrip te verwachten van de burger? Wat moeten mensen die geen woning kunnen krijgen wel niet van dit voortrekken denken? En dan vertaal ik het nog naar beschaafde termen.

Ik vind het verschrikkelijk. We hebben het over een heel klein deel van de woningen die we bouwen in de stad. Die stellen we ter beschikking aan een steeds kleiner wordend groepje asielzoekers dat hier bij de gratie gods nog mag wachten op een beslissing op hun verzoek om asiel. Dan hebben we het dus over mensen die hun land ontvlucht zijn, omdat ze vervolgd werden voor hun mening, hun ras, hun homo-sexualiteit, hun geloof, of weet ik veel om wat voor reden mensen het onmogelijke besluit nemen hun familie, vrienden, werk, stad, en land te verlaten.

Al die reacties van de Telegraaflezers zijn egoïstisch, kleinzielig, navelstaarderig en meer van dat soort narigheid. En morgen ga ik weer proberen om me in te leven in de situatie van mensen die dit soort dingen schrijven. Maar nu even niet.

18 april, 2011

Kernenergie is stom

Moesten we toch weer gaan demonstreren tegen kernenergie. Je zou denken dat we de ramp in Fukushima niet nodig hadden om ons te realiseren dat kernenergie een doodlopende weg is. Maar het tegenovergestelde is waar. Ondanks Fukushima wil het laatste kabinet Rutte doorgaan met kernenergie. En dat is stom. Drie keer stom, om precies te zijn.

Kernenergie is stom omdat bij de winning van uranium een behoorlijke uitstoot van CO2 plaats vindt. Zoals de winning van uranium ook een forse aantasting van natuur en landschap oplevert.

Kernenergie is stom omdat kerncentrales niet 100% veilig zijn. Ze zijn niet veilig omdat er mensen mee en in werken en mensen maken fouten. Ze zijn niet veilig omdat ze niet bestand zijn tegen al het denkbare en ondenkbare natuurgeweld. En ze zouden wel 100% veilig moeten zijn, want als het mis gaat, gaat het heel erg verschrikkelijk mis.

Kernenergie is stom omdat het radioactief afval oplevert dat we nog steeds niet voorgoed veilig kunnen opbergen. Al was het maar omdat voorgoed in het geval van radioactief betekent duizenden en duizenden jaren. Zo lang heeft een bouwwerk het op deze aarde nog nooit uitgehouden.

En daarom is de keuze voor kernenergie welbeschouwd vier keer stom. Want het geld dat we steken in nieuwe kerncentrales en het door exploiteren van bestaande, kunnen we niet in alternatieven steken. En die alternatieven stoten geen CO2 uit, zijn wel veilig en leveren geen afval op waar we voor altijd aan vast zitten. Zon en wind zijn het alternatief, daar ligt onze toekomstige energievoorziening.

Goed idee dus van Tamira Combrink om samen met Red Amsterdam voor te stellen om van Amsterdam een kernenergievrije gemeente te maken.

12 april, 2011

Vragen

Gisteren belde een mevrouw van AT5 Nieuwsradio. Of ik in hun uitzending iets wilde zeggen over de schriftelijk vragen die ik had gesteld. Inmiddels heb ik geleerd dat in de uitzending ergens iets over zeggen hoort bij de taakomschrijving van een raadslid, dus dat wilde ik wel. Schikte vijf over één? Ja hoor, dat schikte. Wat ze dan precies wilde weten over mijn vragen over de zorgplicht? Zorgplicht? Nee, hier was toch geen misverstand? Ik was toch de man die vragen had gesteld over het boek van Parool-journalist Bas Soetenhorst over de NoodZuidlijn? Dezelfde ja, en toen realiseerde ik me dat ik deze maand al maar liefst vier keer schriftelijke vragen had gesteld. Veel te veel natuurlijk, want dat kost best veel geld, het beantwoorden van schriftelijke vragen. Aan de andere kant had het college de raad natuurlijk ook uit zichzelf kunnen informeren, en dan had ik al die moeite niet hoeven doen. Ik neem de vragen hier even door, zodat niemand in verwarring hoeft te raken. En ikzelf al helemaal niet.

Dus. Ik stelde vragen over dat boek over de NoordZuidlijn. Omdat er weer eens iemand had lopen lekken uit vertrouwelijke stukken. Ook ik vind dat er in Amsterdam veel te veel vertrouwelijk is, maar afspraak is afspraak. Dus als er dan besloten is dat dingen vertrouwelijk zijn, dan hou je ze voor je. Vind je dat er te veel geheim is, dan voer je daar een moeizame strijd tegen. Dat laatste probeer ik in ieder geval zo nu en dan als het gaat om de NoodZuidlijn.

Dan stelde ik vragen over fout hout. Uit een onderzoek van Milieudefensie blijkt dat er in Amsterdam nog steeds tropisch hardhout worden gebruikt dat niet duurzaam is gekweekt. Iedereen weet dat er overal in de wereld tropische regenwouden worden omgekapt en dat dat erg is. En de gemeente heeft er zoals wel vaker prachtig beleid voor gemaakt, maar als puntje bij paaltje komt zit er toch het fout hout in het verbouwde Stedelijk Museum. Symbolisch?

Ook stelde ik vragen over een nieuw project van DWI. Die dienst wil vaders van kinderen van bijstandsmoeders gaan aanspreken op hun zorgplicht. Daar ben ik erg voor. Maar ik realiseer me ook dat niet al die moeders nog steeds een prettige relatie met de vaders van hun kinderen hebben. Voorzichtigheid is dus geboden. En daar wil ik dan wel iets meer over horen.

Ook stelde ik vragen over Juttersdok. Daar moeten allemaal mensen weg vanwege het nieuwe beleid. Dat verbaasde me wat, want ik kan me niet goed voorstellen dat Juttersdok alleen bestaat van de schamele trajectsubsidies voor de mensen die daar reïntegreren. Daar wilde ik dan wel eens het fijne van weten, zeker omdat Juttersdok natuurlijk een ontzettende leuke en sympathieke club is.

Maar in april stel ik geen vragen meer.

06 april, 2011

Daarom

Niet altijd, zo bespraken wij bij de maaltijd in de pauze van de gemeenteraadsvergadering, weten wij waar we het ook alweer voor deden. De twijfel dringt zich op, wanneer de vraag aan de orde is of duo-raadsleden aanwezig mogen zijn bij een besloten raadsvergadering, of wanneer voor de zoveelste keer op verzoek van de VVD weer gediscussieerd moet worden over het erfpachtstelsel. Deden we het daarvoor?

Maar vanavond wist ik het weer. Collega Marieke van Doorninck stelde vanavond de gemeenteraad voor een petitie te ondertekenen tegen het kabinetsvoorstel illegaal verblijf strafbaar te stellen. Tot haar verbazing had zij geconstateerd dat Amsterdam die petitie niet had ondertekend. Voor het gemak citeer ik uit de door haar ingediende raadsactualiteit:

“De ondertekenaars propageren geen illegaal verblijf maar verzetten zich tegen het strafbaar stellen ervan, omdat dit voor kwetsbare groepen en voor de samenleving als geheel negatieve gevolgen zal hebben. Het is een aantasting van mensenrechten, bedreigt de meest kwetsbare groepen, werkt uitbuiting in de hand, vergroot de afstand tot de hulpverlening, is slecht voor de veiligheid en openbare orde en vergroot de spanningen tussen groepen in de samenleving. Het kabinets-voornemen is strijdig met het doel van het Internationaal Verdrag inzake de Rechten van het Kind, het VN Vrouwenverdrag, het Handvest van de Grondrechten van de Europese Unie en het Europees Verdrag voor de bescherming van de Rechten van de Mens.”

Ook schrijft zij:

“Amsterdam, dat tolerantie en solidariteit hoog in het vaandel heeft staan en al eeuwenlang een veilige haven is voor vluchtelingen uit alle windstreken, zou eigenlijk bovenaan die lijst moeten prijken. Strafbaar stellen van illegaal verblijf druist in tegen alles waar onze stad voor staat. Ook vanuit praktisch oogpunt moet Amsterdam zich krachtig uitspreken tegen strafbaarstelling. Als de kabinetsplannen doorgaan zal het veel moeilijker worden te voldoen aan de wettelijke zorgplicht die de gemeente heeft voor alle personen in nood, ongeacht verblijfsstatus, die op haar grondgebied verblijven.”

De gemeenteraad besloot de petitie te ondertekenen. VVD, CDA en Trots waren tegen. En ik wist weer waarom ik in de gemeenteraad wilde.