De Witte Tulp

Soms heb ik dat. Dan vraagt de secretaresse of ik misschien in wil gaan op een uitnodiging. Deze keer een uitnodiging van Stichting De Witte Tulp om hun prijsuitreiking bij te wonen. Op donderdagavond om half zeven. Dat is nooit mijn favoriete tijdstip (want kinderen!), maar de De Witte Tulp heeft mijn sympathie en de oppas moet zo nu en dan ook eens wat verdienen.

Dus daar zat ik gisteravond en het was geweldig. In een zaaltje van de Stopera had zich een bont gezelschap verzameld van Turkse, Hollandse, Surinaamse en Marokkaanse Nederlanders, kinderen en hun ouders. En een hoop "hoogwaardigheidsbekleders". Al die kinderen hadden meegedaan aan de fotowedstrijd, het schaaktournooi of het toneelspelen.

We kregen toneel, een gedicht, en twee versies van "Aan de Amsterdamse Grachten"; een mooie gezongen versie met accordeonbegeleiding en een gerapte versie. Vooral de Human Beat Box was fantastisch. En omdat iedere hoogwaardigheidsbekleder iets zei bij het uitreiken van zijn of haar prijs, wilde ik niet achterblijven bij het uitreiken van de derde prijs in de fotowedstrijd.

Ik heb maar weer eens de lof gezongen over De Witte Tulp. Want het mooie van De Witte Tulp vind ik dat het een initiatief is van mensen die zich afvroegen wat zij konden doen voor de samenleving en niet gingen zitten wachten totdat de overheid ruimtes en subsidies ter beschikking stelde. Zij vonden het nodig dat er wat gebeurde en gingen het organiseren. Huiswerkklassen en Talentontwikkeling. Ze zijn succesvol. Begon het tien jaar geleden in Haarlem in een oude school, nu zitten ze ook in Amsterdam West, Amsterdam Oost, Amsterdam Noord en Zaanstad. En was het van oorsprong een Turks initiatief, inmiddels is het een Haarlems, Amsterdams en Zaans initiatief geworden.

Tsja. Eigenlijk zouden ze elk jaar een Appeltje van Oranje moeten krijgen.