Integratienota

Wat een raar bericht in het Parool van dinsdag. Onder de kop “Van der Laan: migrant moet zich voegen” bericht de krant over de integratienota van de minister van Wonen, Wijken en Integratie. Integratie komt niet zomaar van twee kanten, zo begrijp ik, want van migranten mag een extra inspanning worden gevraagd.

Kan ik me iets bij voorstellen. Nederlands leren. Dat lijkt me wel een inspanning die je van migranten mag verwachten. En je een beetje verdiepen in de Nederlandse zeden en gebruiken. Allemaal dingen die handig zijn als je je als nieuwkomer wilt redden op werk, schoolplein of sportveld. Dus dat het niet evenwichtig was, wisten we allemaal al jaren. En eerlijk gezegd heb ik nooit de indruk gehad dat we daar doekjes om wonden.

Maar in de krant lees ik dat migranten ook een onomwonden keus moeten maken voor de Nederlandse samenleving. Tsja. Als de gedachte is dat migranten actief deel uit gaan maken van de Nederlandse samenleving, is dat natuurlijk uitstekend. Maar ik zou de Nederlanders niet de kost willen geven die geen actief deel uit maken van de samenleving. Dus hoe moet dat dan met migranten die dat ook niet doen? Of zijn die dan juist heel erg geïntegreerd? En hoe moet dat dan met mijzelf? Ik ben lid geworden van GroenLinks omdat ik vond dat er aan de Nederlandse samenleving wel wat mocht veranderen. Dus ook ik kies niet onomwonden voor de Nederlandse samenleving.

Ook de uitsmijter is verwarrend. Want, zo lezen we, de nota is te zien als een handreiking aan de bewoners van de grote steden, waar bewoners ‘de wijk waarin zij soms al decennia wonen, niet meer als de hunne ervaren.” Ik woon al geruime tijd in het oostelijk deel van de stad, heb de stad zien veranderen en voel me er eigenlijk steeds meer thuis. Mijn boosheid is dat er mensen zijn die steeds maar mijn buren voor alles en nog wat uitmaken, vooral omdat ze moslim zijn. Maar die buren wonen er soms ook al decennia.