En nu maar duimen

Eigenlijk had ik nog iets snedigs willen schrijven over het borstklopperige foldertje van de Partij voor de Dieren dat op de valreep in mijn brievenbus viel. En ook voor de ontboezeming van Job Cohen dat Jorge Zorreguieta welkom zou zijn op de kroning van Wim-Lex was een scherp stukje in voorbereiding. Maar het is mooi geweest. Vanochtend heb ik nog bij Metrostation Weesperstraat gestaan met GroenLinkse krasloten. “Krassen voor een nieuw kabinet, waag een gokje met GroenLinks, altijd prijs”, ik ben er schor van geworden.

Veel forensen vonden ook wel dat het mooi geweest was. Niemand onaardig of onbeleefd, maar de campagne zat er voor hen wel op. Voor mij ook. Ik heb net gestemd op Femke Halsema. Net als de vorige keer. Klakkeloos op nummer 1? Nee, net als vorige keer welbewust op de lijsttrekker die GroenLinks fantastisch heeft neergezet. Uit respect, zeg maar.

Nu ga ik de kinderen uit school halen, vanmiddag met dochter L. naar zwemles en dan de avondvierdaagse lopen. Het is tenslotte papadag. Maar de rest van de dag zal ik nog wel duimen voor een goede uitslag voor GroenLinks. Want dat is harder nodig dan ooit!