Afghanistan II

Jammergenoeg volg ik het Afghanistan-debat op dit moment niet heel erg goed, hoe geïnteresseerd ik ook ben in de opvattingen van de Tweede Kamer-fractie van GroenLinks. Dat krijg je ervan als je eigen gemeenteraad vergadert.

Maar nu net lees ik net dat het kabinet aanbiedt om met de Afghaanse regering af te spreken dat door Nederland opgeleide politie-agenten niet zullen worden ingezet voor militaire operaties. Hoe je dat allemaal moet begrijpen in het kader van het debat dat gisteren in de kamer is gevoerd, weet ik dus niet. Maar toch denk ik dat het een nogal academische toezegging is. De Afghaanse regering zal het wel beloven. Ik begrijp uit de krant dat die maar al te graag een Nederlandse missie ziet. Maar zullen ze de afspraak nakomen? En kun je dat eigenlijk van ze verwachten? Stel dat ze oprecht zijn in hun toezegging, wat doen ze dan bij Taliban-aanvallen? Zeggen ze dan tegen agenten die raak kunnen schieten dat ze niet mee mogen vechten? Zullen die agenten – als ze oprecht zijn – aan de kant willen staan wanneer de Taliban aanvalt? Ik geloof er helemaal niets van! Die agenten gaan natuurlijk meevechten. En wat ze doen met de afspraak als ze niet oprecht zijn – en soms krijg je de indruk dat oprechtheid nog niet een heel zwaarwegend criterium lijkt te zijn bij de selectie van Afghaanse bestuurders – laat zich raden.

Als dit het doorslaggevende argument zou moeten zijn, zou het mij niet overtuigen.