Als het ons niet was overkomen, hadden we het moeten bedenken

Natuurlijk, toen we het hoorden, voelde het als een harde scheet op een feestje. Sap had net in 48 uur meer gerealiseerd aan GroenLinkse idealen dan Beckers, Rosenmuller en Halsema in de 20 jaar daarvoor. Vergroening van het belastingstelsel, solidariteitsbelasting voor hoge inkomens, tal van maatregelen teruggedraaid die slecht waren voor mens, dier en natuur. Terwijl we de afgelopen maanden toch een beetje aan haar waren gaan twijfelen, liet ze zien dat ze GroenLinks was, GroenLinkse idealen kon verwezenlijken en dat ook nog prima kon vertellen. Sterker nog, ze liet uitstekend zien dat GroenLinks verantwoordelijkheid kon nemen, zonder zijn idealen te verloochenen.

 Het is allemaal waar, en toch is het Dibi zijn goed recht om zich kandidaat te stellen. Het kandideren ging niet helemaal lekker, maar dat is natuurlijk ook de schuld van de rare regels die we als partij zelf hebben gemaakt. Je kunt zeggen dat de timing minder gelukkig is, maar wanneer had hij het dan moeten doen? Een half jaar eerder of een half jaar later? Dan hadden we het hem of veel meer kwalijk genomen, of hem (en terecht) een enorme sufferd gevonden. Of allebei. Bovendien, GroenLinks is een gewone partij, en daar hoort bij dat leden zich voor alle functies kunnen kandideren. Dus ook voor het lijsttrekkerschap. En GroenLinksers willen kunnen kiezen, dus dat is dan mooi geregeld.

We zouden het zelfs op prijs moeten stellen dat hij zich kandidaat stelt. Want de strijd, mits goed gevoerd, stel GroenLinks nog eens goed in staat om over het voetlicht te brengen waarom we dat Lente-akkoord sloten. Waarom we onze verantwoordelijkheid namen en niet aan de kant bleven staan toen VVD en CDA Nederland in de modder hadden gereden. We kunnen zien of Sap ons kan verleiden en of Dibi resultaat kan boeken. En de lijsttrekker die we kiezen is tenminste behoorlijk getest. Hooguit jammer dat het tv-debat plaats vind bij Knevel en Van den Brink...

Deze blog schreef ik samen met Saranna Maureau