Wederkerigheid
Deze blog verscheen eerder op GroenLinks Amsterdam.
Wederkerigheid. Mooi woord. Klinkt als rentmeesterschap en barmhartigheid. Begrippen waar een mens graag bij hoort. Bijbels ook wel. Misschien is dat wel de reden waarom het Amsterdamse CDA het er graag over heeft. Wederkerigheid. Mooi en bijbels.
Het kabinet heeft het ook graag over wederkerigheid. Sterker nog, het heeft het begrip zelfs in de Wet Werk en Bijstand geknutseld en noemt het dan tegenprestatie. Als je een bijstandsuitkering mag van het kabinet, vindt het kabinet het redelijk dat je er ook iets voor terug doet. Iets? Nou, sneeuwruimen bijvoorbeeld. Dat vindt het Amsterdamse CDA wel mooi. Mensen kunnen reuze last hebben van die sneeuw. Dan moeten mensen met een uitkering dat opruimen en als ze dat niet doen, dan trekken we hun uitkering in.
Waarom voelt dit nou opeens een stuk minder mooi en bijbels? Omdat het dat niet is. Er wordt gewoon geroepen: slampampers, kom uit je bed, je krijgt geld van ons, dan moet je er ook wat voor doen. De gedachte dat mensen met een uitkering moeten doen wat de samenleving hen opdraagt is gebaseerd op de oude gedachte van liefdadigheid. Kerken en gegoede burgers trokken de beurs om in het levensonderhoud van de armen te voorzien. Omdat ze dat onverplicht deden, konden ze ook de regels bepalen waar je je aan moest houden als je hun aalmoes accepteerde
Een bijstandsuitkering is geen liefdadigheid of ouderwetse christelijk naastenliefde. Het is ook geen aalmoes. Het is de concrete uitdrukking van solidariteit tussen mensen. Het is welbeschouwd ook een kwestie van rechtvaardigheid. Je hebt recht op een bijstandsuitkering als je niet in staat bent in je eigen onderhoud te voorzien. Zoals Marga Klompé, KVP-minister en architect van de Algemene Bijstandswet zei: van genade naar recht. Krijg je die uitkering, dan moet je je best doen om er zo snel mogelijk vanaf te komen. Voor de een betekent dat twee maanden solliciteren of een gang naar het uitzendbureau, voor de ander een lange weg van gezond worden, vrijwilligerswerk en dan hopelijk aan de slag. Doe je je best niet, dan zijn sancties aan de orde.
Sneeuw ruimen op straffe van het intrekken van je uitkering? Dat is geen solidariteit. Dat is Assepoester.
Wederkerigheid. Mooi woord. Klinkt als rentmeesterschap en barmhartigheid. Begrippen waar een mens graag bij hoort. Bijbels ook wel. Misschien is dat wel de reden waarom het Amsterdamse CDA het er graag over heeft. Wederkerigheid. Mooi en bijbels.
Het kabinet heeft het ook graag over wederkerigheid. Sterker nog, het heeft het begrip zelfs in de Wet Werk en Bijstand geknutseld en noemt het dan tegenprestatie. Als je een bijstandsuitkering mag van het kabinet, vindt het kabinet het redelijk dat je er ook iets voor terug doet. Iets? Nou, sneeuwruimen bijvoorbeeld. Dat vindt het Amsterdamse CDA wel mooi. Mensen kunnen reuze last hebben van die sneeuw. Dan moeten mensen met een uitkering dat opruimen en als ze dat niet doen, dan trekken we hun uitkering in.
Waarom voelt dit nou opeens een stuk minder mooi en bijbels? Omdat het dat niet is. Er wordt gewoon geroepen: slampampers, kom uit je bed, je krijgt geld van ons, dan moet je er ook wat voor doen. De gedachte dat mensen met een uitkering moeten doen wat de samenleving hen opdraagt is gebaseerd op de oude gedachte van liefdadigheid. Kerken en gegoede burgers trokken de beurs om in het levensonderhoud van de armen te voorzien. Omdat ze dat onverplicht deden, konden ze ook de regels bepalen waar je je aan moest houden als je hun aalmoes accepteerde
Een bijstandsuitkering is geen liefdadigheid of ouderwetse christelijk naastenliefde. Het is ook geen aalmoes. Het is de concrete uitdrukking van solidariteit tussen mensen. Het is welbeschouwd ook een kwestie van rechtvaardigheid. Je hebt recht op een bijstandsuitkering als je niet in staat bent in je eigen onderhoud te voorzien. Zoals Marga Klompé, KVP-minister en architect van de Algemene Bijstandswet zei: van genade naar recht. Krijg je die uitkering, dan moet je je best doen om er zo snel mogelijk vanaf te komen. Voor de een betekent dat twee maanden solliciteren of een gang naar het uitzendbureau, voor de ander een lange weg van gezond worden, vrijwilligerswerk en dan hopelijk aan de slag. Doe je je best niet, dan zijn sancties aan de orde.
Sneeuw ruimen op straffe van het intrekken van je uitkering? Dat is geen solidariteit. Dat is Assepoester.
posted by Jan Hoek at 9:25 a.m.
1 Comments:
laat ik voor de volledigheid wat ik op facebook schreef, hier even herhalen:
fijn dat dit ook even aan de orde komt, want het zou mij niets verbazen dat dit kabinet, als ze me straks de bijstand in hebben geschoven, me naast al het werk dat ik naar vermogen doe ook laat sneeuwschuiven of bejaarden knuffelen als wederkerige daad voor de vervoersvoorziening die ik nodig heb omdat dit kabinet geen stappen zet naar toegankelijk OV.
of niet natuurlijk, omdat ik zielig en speciaal ben, maar dat zou dan discriminatie zijn, daar kan ik zelfs als ik er voordeel van heb geen voorstander van zijn.
Een reactie posten
<< Home