Vragen

Gisteren belde een mevrouw van AT5 Nieuwsradio. Of ik in hun uitzending iets wilde zeggen over de schriftelijk vragen die ik had gesteld. Inmiddels heb ik geleerd dat in de uitzending ergens iets over zeggen hoort bij de taakomschrijving van een raadslid, dus dat wilde ik wel. Schikte vijf over één? Ja hoor, dat schikte. Wat ze dan precies wilde weten over mijn vragen over de zorgplicht? Zorgplicht? Nee, hier was toch geen misverstand? Ik was toch de man die vragen had gesteld over het boek van Parool-journalist Bas Soetenhorst over de NoodZuidlijn? Dezelfde ja, en toen realiseerde ik me dat ik deze maand al maar liefst vier keer schriftelijke vragen had gesteld. Veel te veel natuurlijk, want dat kost best veel geld, het beantwoorden van schriftelijke vragen. Aan de andere kant had het college de raad natuurlijk ook uit zichzelf kunnen informeren, en dan had ik al die moeite niet hoeven doen. Ik neem de vragen hier even door, zodat niemand in verwarring hoeft te raken. En ikzelf al helemaal niet.

Dus. Ik stelde vragen over dat boek over de NoordZuidlijn. Omdat er weer eens iemand had lopen lekken uit vertrouwelijke stukken. Ook ik vind dat er in Amsterdam veel te veel vertrouwelijk is, maar afspraak is afspraak. Dus als er dan besloten is dat dingen vertrouwelijk zijn, dan hou je ze voor je. Vind je dat er te veel geheim is, dan voer je daar een moeizame strijd tegen. Dat laatste probeer ik in ieder geval zo nu en dan als het gaat om de NoodZuidlijn.

Dan stelde ik vragen over fout hout. Uit een onderzoek van Milieudefensie blijkt dat er in Amsterdam nog steeds tropisch hardhout worden gebruikt dat niet duurzaam is gekweekt. Iedereen weet dat er overal in de wereld tropische regenwouden worden omgekapt en dat dat erg is. En de gemeente heeft er zoals wel vaker prachtig beleid voor gemaakt, maar als puntje bij paaltje komt zit er toch het fout hout in het verbouwde Stedelijk Museum. Symbolisch?

Ook stelde ik vragen over een nieuw project van DWI. Die dienst wil vaders van kinderen van bijstandsmoeders gaan aanspreken op hun zorgplicht. Daar ben ik erg voor. Maar ik realiseer me ook dat niet al die moeders nog steeds een prettige relatie met de vaders van hun kinderen hebben. Voorzichtigheid is dus geboden. En daar wil ik dan wel iets meer over horen.

Ook stelde ik vragen over Juttersdok. Daar moeten allemaal mensen weg vanwege het nieuwe beleid. Dat verbaasde me wat, want ik kan me niet goed voorstellen dat Juttersdok alleen bestaat van de schamele trajectsubsidies voor de mensen die daar reïntegreren. Daar wilde ik dan wel eens het fijne van weten, zeker omdat Juttersdok natuurlijk een ontzettende leuke en sympathieke club is.

Maar in april stel ik geen vragen meer.