Hoeveel is veel & wat is erg?
En daar is dan het antwoord van het college op mijn vragen over het besluit van het Openbaar Ministerie om niets te doen met de aangifte van het college omdat er gelekt is uit de notulen van de vertrouwelijke verslagen van de enquetecommissie over de NoordZuidLijn. Het college gelooft het verder wel. Dat antwoord is eigenlijk wel wat ik had verwacht, maar bepaald niet wat ik stiekem had gehoopt.
Het college snapt wel waarom het OM besluit om niet te vervolgen. Het is al weer een tijdje geleden, die verhoren, en veel mensen hebben die notulen in hun handen gehad, dus dat is zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar hoeveel is eigenlijk veel? Gaat het dan om meer mensen dan raadsleden, wethouders, griffie-medewerkers en beleidsambtenaren? En bovendien, als ik vertrouwelijke stukken wil inzien bij de griffie, moet ik altijd even tekenen. Al met al zou je denken dat het nog best eens de moeite zou kunnen lonen om even te gaan zoeken. Dat geldt natuurlijk ook voor het bevragen van Bas Soetenhorst. Het college heeft natuurlijk gelijk als het er op wijst dat hij als journalist wel een beroep op zijn verschoningsrecht zou hebben gedaan. Maar nu hij zo uitdagend laat weten dat ze hem niks hebben gevraagd, kan hij daar niet zondermeer mee volstaan.
Wat had ik dan gehoopt? De ijdelste hoop was misschien wel dat het college deze keer tot het uiterste zou gaan. Ik heb inmiddels meerdere brieven van de burgemeester dat hij aangifte doet omdat er vertrouwelijke informatie zou zijn gelekt. Daar heb ik vervolgens nooit meer wat van gehoord. En ook deze keer lijkt het met een sisser af te lopen. Iets minder ijdele hoop was dat het college nog eens van de gelegenheid gebruik zou maken om te benadrukken dat dat lekken toch echt niet door de beugel kan. Maar ook dat doet het college niet.
Kortom, echt bevredigend is het allemaal niet. Na de vakantie toch maar eens nadenken over de vraag wat er nou gedaan zou moeten worden aan het lekken van geheime informatie. En dan ook maar nagedacht over de vraag waarom dingen eigenlijk geheim moeten zijn. Want hoe minder er geheim is, des te minder wordt er gelekt.
Het college snapt wel waarom het OM besluit om niet te vervolgen. Het is al weer een tijdje geleden, die verhoren, en veel mensen hebben die notulen in hun handen gehad, dus dat is zoeken naar een speld in een hooiberg. Maar hoeveel is eigenlijk veel? Gaat het dan om meer mensen dan raadsleden, wethouders, griffie-medewerkers en beleidsambtenaren? En bovendien, als ik vertrouwelijke stukken wil inzien bij de griffie, moet ik altijd even tekenen. Al met al zou je denken dat het nog best eens de moeite zou kunnen lonen om even te gaan zoeken. Dat geldt natuurlijk ook voor het bevragen van Bas Soetenhorst. Het college heeft natuurlijk gelijk als het er op wijst dat hij als journalist wel een beroep op zijn verschoningsrecht zou hebben gedaan. Maar nu hij zo uitdagend laat weten dat ze hem niks hebben gevraagd, kan hij daar niet zondermeer mee volstaan.
Wat had ik dan gehoopt? De ijdelste hoop was misschien wel dat het college deze keer tot het uiterste zou gaan. Ik heb inmiddels meerdere brieven van de burgemeester dat hij aangifte doet omdat er vertrouwelijke informatie zou zijn gelekt. Daar heb ik vervolgens nooit meer wat van gehoord. En ook deze keer lijkt het met een sisser af te lopen. Iets minder ijdele hoop was dat het college nog eens van de gelegenheid gebruik zou maken om te benadrukken dat dat lekken toch echt niet door de beugel kan. Maar ook dat doet het college niet.
Kortom, echt bevredigend is het allemaal niet. Na de vakantie toch maar eens nadenken over de vraag wat er nou gedaan zou moeten worden aan het lekken van geheime informatie. En dan ook maar nagedacht over de vraag waarom dingen eigenlijk geheim moeten zijn. Want hoe minder er geheim is, des te minder wordt er gelekt.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home