Donders!

Het is toch wat. Uiteindelijk besloot het college van B&W dan maar aangifte te doen van het lekken uit de geheime verslagen van de Enquetecommissie NoordZuidLijn. Bas Soetenhorst citeerde er uitgebreid uit in zijn boek “Het Wonder van de Noord/Zuidlijn”. Of dat zijn goed recht was weet ik nog steeds niet helemaal zeker, maar het verwijt treft toch vooral degene die heeft gelekt. Want die richt nogal wat schade aan. Mensen werden gehoord in beslotenheid en hen werd verzekerd dat de informatie die ze verstrekten, ook geheim zou blijven. Dat gebeurde met een doel: zoveel mogelijk informatie bij elkaar sprokkelen. Je moet wel heel goed gelovig zijn als je in de toekomst nog een keer vertrouwt op het woord van de gemeente Amsterdam dat je in beslotenheid gehoord zult worden en dat niets wat je zegt – erewoord, echt waar – naar buiten zal komen.

En nu laat het Openbaar Ministerie weten de aangifte te seponeren. Dat is zuur. Want er hoort natuurlijk straf te staan op dat lekken en nu komt iemand er gewoon mee weg. En dan heeft niemand aan Bas Soetenhorst gevraagd of hij er nog wat over te vertellen had. Ik vond het allemaal maar raar en heb het college gevraagd hoe de vork nou precies in de steel zit. Want wat mij betreft wordt het allemaal tot de bodem uitgezocht!