Heel Amsterdam tegen het Bestuursakkoord

Natuurlijk hadden we er in Amsterdam voor kunnen kiezen om ook een “het kabinet deugt niet, dus we wijzen het bestuursakkoord af”-motie in te dienen. Altijd lekker, om eens even om je heen te schelden. En PvdA, D66, GroenLinks en SP hebben in de Amsterdamse gemeenteraad een riante meerderheid, dus dat was geen enkel probleem geweest. Maar het vergt geen raketwetenschap om te bedenken hoeveel indruk dat in Den Haag zou hebben gemaakt. Geen enkele.

Dus leek het me de moeite waard om eens te kijken of de VVD in Amsterdam te porren zou zijn om uit te spreken dat de afspraken die in het bestuursakkoord werden gemaakt, echt onvoldoende zijn om mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt aan het werk te krijgen. Dat vergt moed van de liberalen. Het gaat in tegen het eigen kabinet en de eigen staatssecretaris.

Aan de andere kant weet ook de Amsterdamse VVD dat je voor ondersteuning moet zorgen als je wilt werken aan de re-integratie van mensen op eigen kracht niet zo maar aan het werk komen. Daar zat het argument. Want tel maar na. Alleen mensen die daar voor de volle 100% op zijn aangewezen, komen nog in de Sociale Werkvoorziening. Wie er nu zit mag blijven, maar het kabinet betaalt per SW-er niet meer dan het wettelijk minimumloon. De cao voor de sociale werkvoorziening kent echter ruimere salarissen. En aangezien op de middelen voor re-integratie fors wordt gekort, gaat het geld dat er nog is, zo ongeveer op aan de SW. Resultaat van het bestuursakkoord is dan ook dat er vrijwel geen geld overblijft voor om mensen naar werk te helpen.

Het kostte niet eens zoveel moeite om de Amsterdamse VVD te overtuigen. Nee tegen de volstrekt onvoldoende financiering van de re-integratie is natuurlijk ook een product dat zich zelf verkoopt. En uiteindelijk ging de hele Amsterdamse raad mee. Ook het CDA, ook Trots op Nederland. Unaniem zei de Amsterdamse raad dat er een grens is aan wat je voor je rekening kunt nemen, ook als je weet dat je het echt niet voor het zeggen hebt.