Dag van de Dialoog
Donderdagmiddag bij het verlaten van de Stopera zag ik opeens Glenn Helberg samen met anderen aan een tafeltje zitten. Glenn Helberg was voorzitter van de Denktank Sociale Cohesie van het voormalige Stadsdeel Zeeburg en is een ontzettend aardige man. Natuurlijk ging ik hem even de hand drukken. Aan de tafel bleken nog meer Amsterdamse prominenten te zitten, zoals DJ Isis, rabbijn Lody van de Kamp en wethouder Andrée van Es. Maar gelukkig niet alleen maar prominenten. Dag van de Dialoog!
De uitnodiging om aan te schuiven kon ik natuurlijk niet afslaan. Het gesprek had als onderwerp Jong en Oud in de Stad, maar waaierde alle kanten op. Over jongeren en of ze willen deugen. Zelf ben ik daar vooral optimistisch over, maar er zijn kinderen en jong volwassenen die stevig uit de bocht vliegen. Dat doen ze zelf, maar lang niet altijd kunnen we ze daar in hun eentje voor verantwoordelijk houden. Armoede, niet herkende licht verstandelijke handicap, geen positieve voorbeelden in de eigen omgeving, het helpt allemaal niet en daar kunnen ze zelf niet zoveel aan doen. Volwassenen – al dan niet met een functie – natuurlijk wel. Maar ook sociale media kwamen langs. Anoniem misschien, maar wel de nieuwe plek om elkaar te ontmoeten en kennis en opvattingen met elkaar uit te wisselen. Ook tussen jong en oud, die in het echte leven niet zo heel veel plekken delen. En natuurlijk kwam Occupy langs. Wel een plek in de echte wereld die alle mensen kunnen delen. En waar ze dat ook doen. En waar DJ Isis na afloop weer naar toe ging om de wereld een beetje beter te maken.
En wat leerde ik? In ieder geval dat je de uitnodiging om aan te schuiven bij het gesprek eigenlijk altijd zou moeten aanvaarden. Ik ging verrijkt naar huis. Ik leerde ook hoe wer eens waardevol het is wanneer Amsterdammers van diverse pluimage met elkaar in gesprek gaan.
De uitnodiging om aan te schuiven kon ik natuurlijk niet afslaan. Het gesprek had als onderwerp Jong en Oud in de Stad, maar waaierde alle kanten op. Over jongeren en of ze willen deugen. Zelf ben ik daar vooral optimistisch over, maar er zijn kinderen en jong volwassenen die stevig uit de bocht vliegen. Dat doen ze zelf, maar lang niet altijd kunnen we ze daar in hun eentje voor verantwoordelijk houden. Armoede, niet herkende licht verstandelijke handicap, geen positieve voorbeelden in de eigen omgeving, het helpt allemaal niet en daar kunnen ze zelf niet zoveel aan doen. Volwassenen – al dan niet met een functie – natuurlijk wel. Maar ook sociale media kwamen langs. Anoniem misschien, maar wel de nieuwe plek om elkaar te ontmoeten en kennis en opvattingen met elkaar uit te wisselen. Ook tussen jong en oud, die in het echte leven niet zo heel veel plekken delen. En natuurlijk kwam Occupy langs. Wel een plek in de echte wereld die alle mensen kunnen delen. En waar ze dat ook doen. En waar DJ Isis na afloop weer naar toe ging om de wereld een beetje beter te maken.
En wat leerde ik? In ieder geval dat je de uitnodiging om aan te schuiven bij het gesprek eigenlijk altijd zou moeten aanvaarden. Ik ging verrijkt naar huis. Ik leerde ook hoe wer eens waardevol het is wanneer Amsterdammers van diverse pluimage met elkaar in gesprek gaan.
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home