Grootverdieners
Zo’n Balkenende-norm is natuurlijk een vreselijk ding. Vreselijk omdat er mensen zijn die oneindig veel willen verdienen, zodat je daar paal en perk aan moet stellen. Vreselijk ook omdat het natuurlijk een willekeurige grens is, en een willekeurige grens is altijd een belediging voor je intelligentie. Verdient de minister-president eigenlijk niet te weinig? Is minister-president werkelijk de zwaarste baan van het land? Ik word altijd recalcitrant van beledigingen van mijn intelligentie. Toch heb ik gisteren voor een motie van Laurens Ivens (SP) en Evelien van Roemburg (GL) gestemd, waarin het college wordt opgedragen om bij alle deelnemingen van de gemeente Amsterdam – ook wanneer die bedrijven geheel of gedeeltelijk een privaat belang dienen – in te zetten op de Balkenendenorm als maximum salaris voor bestuurders.
Want wie beledigt mijn intelligentie nou het meest, vroeg ik me af. En ik trok de conclusie dat het de mensen zijn die oneindig veel willen verdienen. Want hoe rechtvaardigen ze dat nou zelf? Omdat een ander het ook verdient? Dan is het antwoord natuurlijk dat van de sloot, waar je zelf ook niet in springt omdat een ander het doet. Omdat de baas bereid is het te betalen? Ja, maar die baas weet zich soms geen raad omdat in sommige arbeidsmarkten iedereen oneindig wil verdienen, heeft soms niet het lef om met heel iemand anders in zee te gaan en soms verdient de baas zelf ook zo veel en vindt het dus niet meer dan normaal dat een ander dat ook wil.
Nog nooit heb ik een grootverdiener horen uitleggen waarom hij (want een zij is het nauwelijks, dat zou ook al te denken moeten geven) zelf vindt dat hij zoveel waard is. Hij heeft altijd recht op dat salaris in vergelijking met een ander. Maar overal worden uitzonderlijke prestaties geleverd, ook door mensen die net zo slim, daadkrachtig en wat al niet zijn. Die mensen die voor die prestaties genoegen nemen met een aanmerkelijk lager salaris, doen dat omdat ze de zaak een warm hart toedragen, het belangrijk vinden om te werken voor de samenleving en niet alleen voor hun eigen bankrekening.
Pragmatisch als ik ben, kan het mij niet zo veel schelen als er straks toch iemand meer verdient dan de Balkenendenorm. Maar dan wil ik wel weten waarom hij dat nou waard is, niet dat anderen nog meer wilden hebben. En in de tussentijd is het hoogst noodzakelijk dat er een streep in het zand wordt getrokken. En dat heeft de gemeenteraad gisteren gedaan.
Want wie beledigt mijn intelligentie nou het meest, vroeg ik me af. En ik trok de conclusie dat het de mensen zijn die oneindig veel willen verdienen. Want hoe rechtvaardigen ze dat nou zelf? Omdat een ander het ook verdient? Dan is het antwoord natuurlijk dat van de sloot, waar je zelf ook niet in springt omdat een ander het doet. Omdat de baas bereid is het te betalen? Ja, maar die baas weet zich soms geen raad omdat in sommige arbeidsmarkten iedereen oneindig wil verdienen, heeft soms niet het lef om met heel iemand anders in zee te gaan en soms verdient de baas zelf ook zo veel en vindt het dus niet meer dan normaal dat een ander dat ook wil.
Nog nooit heb ik een grootverdiener horen uitleggen waarom hij (want een zij is het nauwelijks, dat zou ook al te denken moeten geven) zelf vindt dat hij zoveel waard is. Hij heeft altijd recht op dat salaris in vergelijking met een ander. Maar overal worden uitzonderlijke prestaties geleverd, ook door mensen die net zo slim, daadkrachtig en wat al niet zijn. Die mensen die voor die prestaties genoegen nemen met een aanmerkelijk lager salaris, doen dat omdat ze de zaak een warm hart toedragen, het belangrijk vinden om te werken voor de samenleving en niet alleen voor hun eigen bankrekening.
Pragmatisch als ik ben, kan het mij niet zo veel schelen als er straks toch iemand meer verdient dan de Balkenendenorm. Maar dan wil ik wel weten waarom hij dat nou waard is, niet dat anderen nog meer wilden hebben. En in de tussentijd is het hoogst noodzakelijk dat er een streep in het zand wordt getrokken. En dat heeft de gemeenteraad gisteren gedaan.
1 Comments:
Volgens de grootverdieners zelf is het in eerste instantie de markt die bepaalt (en rechtvaardigt) wat iemand mag verdienen. Verhalen over wat anderen verdienen komen vaak achteraf om goed te praten wat, intuitief, niet geel juist aanvoelt.
Het instellen van normering is dan ook een goed begin, maar pas het halve werk. Belangrijker is het heersende idee te ondergraven dat we onze maatschappij door een sociaal-darwinistisch marktsysteem laten inrichten, waarbij 'de markt' mag bepalen wat een mens waard is. Zolang er mensen rondlopen die van de Onzichtbare Hand nog de Ultieme Wijsheid verwachten, is er niet tegen exorbitante zelfverrijking op te reguleren, vrees ik.
Een reactie posten
<< Home