Werken moet je ook leren

Amsterdamse ondernemers willen Amsterdamse jongeren graag in dienst nemen. Maar ze doen het niet. Want al te vaak zijn ze teleurgesteld. Omdat die magazijnmedewerker zijn hoofd diep in de capuchon van zijn hoodie verborgen hield. Omdat die kassière haar collega’s in het bijzijn van een rij klanten aansprak met ‘hoer’. Omdat die baliemedewerker regelmatig niet kwam opdagen omdat hij niet zo’n zin had. Met dat soort medewerkers kun je je zaak niet draaiende houden. En dus zoeken Amsterdamse ondernemers hun arbeidskrachten veel te vaak buiten de stad.

De jeugdwerkeloosheid in Amsterdam is inmiddels opgelopen tot 16% . De crisis speelt daarin natuurlijk een belangrijke rol. Maar het feit dat Amsterdamse jongeren vaak niet beschikken over basale werknemersvaardigheden, laat zich als oorzaak niet negeren. Ondernemers zijn op zoek naar arbeidskrachten die representatief zijn, met twee woorden spreken, op tijd komen en zich aan andere afspraken houden. Die vinden ze te weinig in de stad.

Wethouder Andrée van Es legt in haar actieplan jeugdwerkeloosheid ‘Jongeren maken Amsterdam’, de vinger op die zere plek. Zij benoemt het ontbreken van werknemersvaardigheden onomwonden als een van de oorzaken van de jeugdwerkeloosheid. Dat is goed, want een probleem laat zich pas goed aanpakken, als wordt erkend dat het er is. Zij doet voorstellen om samen met het onderwijs en werkgevers te werken aan de werknemersvaardigheden van Amsterdamse jongeren.

Ik zou er twee concrete voorstellen naast willen leggen.

Het is goed als werknemersvaardigheden dagelijks aan de orde komen in het onderwijs en aan veel leerkrachten is dat natuurlijk uitstekend toevertrouwd. Alleen, die leerkrachten zijn geen ondernemers. Zij vertellen het verhaal uit de praktijk van de werkvloer niet uit eigen ervaring. Kortom, laat ondernemers zelf op scholen vertellen wat ze verwachten van hun werknemers en wat ze in ruil daarvoor te bieden hebben. En dan niet een keer, als een vorm van beroepsoriëntatie, maar wekelijks. Want de kracht zit in de herhaling.

Veel jongeren hebben het onderwijs inmiddels verlaten, zonder die werknemersvaardigheden. Velen melden zich bij het jongerenloket, voor een uitkering, voor ondersteuning bij het zoeken van een baan of een (vervolg)opleiding. Inmiddels staan daar ruim 3000 jongeren ingeschreven. Zij zouden geholpen zijn met een coach met een baan. Een coach die ze een spiegel voor kan houden over hun gedrag en opstelling. Een coach die zijn eigen werkervaringen kan delen en helpen de moed er in te houden als het tegen zit op de arbeidsmarkt. En da’s echt anders dan een klantmanager van de gemeente.

Deze voorstellen vragen een inzet van individuele ondernemers en andere Amsterdammers. Maar ik ben ervan overtuigd dat ze die inzet willen leveren. Wie coach wordt, ziet de wereld van de andere kant en kan daar veel van leren. En coaches doen het voor andere Amsterdammers. Daar hebben ondernemers overigens alle belang bij. Want de stad heeft straks weer iedereen nodig op de arbeidsmarkt.

 Deze blog verscheen eerder op de website van GroenLinks Amsterdam