Heel veel goede scholen maken excellent onderwijs

Waarom schiet dat verhaal over die excellente scholen me nou in het verkeerde keelgat? Niet omdat het verkeerd is excellentie te belonen. Het is goed als mensen de beste willen zijn en het is goed zo nu en dan eens te laten zien wie dan de beste is. Het nadeel is echter dat ons vervolgens gaan gedragen als Oscar Wilde, die zei: “Ik ben een eenvoudig mens, het beste is goed genoeg voor mij.”

Een goede school wordt niet alleen een goede school omdat er excellente docenten werken. Of omdat de school een heel mooi gebouw heeft. Grootte, of beter: niet te groot is ook een belangrijke voorwaarde. Dus hoe lang blijft een school excellent als we er allemaal ons kind naar toe sturen? En hoe teleurgesteld zijn we wel niet als de school ons kind afwijst, en hoe ontevreden met die net excellente school waar we ons kind “dan maar” naar toe sturen?

De optelsom van wat we doen met onze individuele keuzevrijheid kan ons ook ongelukkig maken. Dat lijkt me te gebeuren als we ons blind staren op die ene excellente school. Is een school goed? Dat moet de vraag zijn. En dan niet of de school goed genoeg is, maar of de school goed is. Hebben ze goede leerkrachten in dienst? Is het een prettig, inspirerend schoolgebouw? Is het in de buurt, zodat je kind er zelfstandig heen kan, en makkelijk met vriendjes en vriendinnetjes kan gaan spelen? Doen ze leuke, spannende, leerzame dingen naast het “gewone” onderwijs? Biedt de school voldoende toegevoegde waarde? Want een hoge cito-score zegt op zich weinig.

Wat mij betreft kunnen we best zo nu en dan eens zeggen wat we nou excellente scholen vinden, met alle nuances die daarbij horen. Want excellent zijn ze dan natuurlijk niet voor niets en daar kunnen andere scholen dan weer van leren. Maar de wedstrijd zou moeten gaan om de vraag hoeveel scholen in een gemeente of van een schoolbestuur goede scholen zijn. En let wel, net als vroeger op school: een 6 is een voldoende, maar een 8 is pas goed!