Schaliegas: investeren met gegarandeerd verlies

Schaliegas. Het klinkt eigenlijk wel onschuldig. Gas is goed hebben we geleerd, al was het maar omdat Nederland daar in de jaren ’60 van de vorige eeuw een enorme voorraad van bleek te hebben. En schalie is niets anders dan een soort gesteente, dus dat klinkt ook wel authentiek. In dat gesteente zit het gas opgesloten, dus je hoeft het er alleen maar uit te bevrijden. En bevrijden is natuurlijk ook altijd goed. Tot zo ver is het woordenspel in het voordeel van het schaliegas.

Schaliegas wordt bevrijd door fracking. Dat klinkt al minder. Schaliegas zit wel heel erg opgesloten in schalie, zodat alleen maar boren echt onvoldoende is. Je moet het gas met chemicaliën, zand en water uit het gesteente verdrijven. Kijk, dat klinkt nog slechter. Verdrijven doe je met dingen die liever blijven zitten. Fracking is een proces waarin je het schalie volspuit met die chemicaliën, zand en water. Het zand houdt het gesteente open en het water en de chemicaliën nemen het gas mee naar de oppervlakte. Weliswaar kun je het gas daarna redelijk makkelijk afvangen, water en chemicaliën zijn daarna chemisch afval. Dat chemisch afval moet je natuurlijk verwerken, maar belangrijk probleem is dat het niet allemaal naar boven komt. Een deel ervan blijft gewoon in de ondergrond zitten. Chemisch afval in de grond is al niet fijn, maar het wordt naarder als je bedenkt dat ons drinkwater uit diezelfde ondergrond wordt gewonnen.

Niet aan beginnen dus, zou je denken. Toch is dat precies wat de Nederlandse regering wil doen. Eerst een onderzoek hoor, maar de fossiele lobby is in Nederland ijzersterk. De volgende stap laat zich dus uittekenen. En als schaliegas de laatste hoop van de mens op warmte en licht zou zijn, dan, ja dan zou het wel een goed idee zijn.

Schaliegas is helemaal niet de laatste hoop. We hebben zon en wind genoeg en de winning van energie daaruit levert geen chemisch afval op. Wel heel goedkope stroom, waar alle generaties na ons net zo goed gebruik van kunnen maken. Schaliegas betekent dat we een beetje fossiele energie in een of twee generaties uit de grond slopen en die zelfde “alle” generaties na ons met het afval laten zitten.

Kiezen voor schaliegas is kiezen voor de doodlopende fossiele weg. En hoe langer we die weg volgen, hoe verder we achterop raken bij landen die de duurzame weg van zon en wind al wel hebben gekozen. We lopen al zo ver achter, dat we niet boerenslim kunnen roepen dat die Duitsers en Chinezen straks last hebben van de wet van de remmende voorsprong en wij lekker goedkoop die nieuwe technieken kunnen gaan toepassen. Wij zijn er straks toe veroordeeld technieken te kopen van anderen, in plaats van zelf te verdienen aan de goedkoopste energiebronnen die de wereld heeft.

De winst- en verliesrekening valt stevig uit in het nadeel van schaliegas. De winst is een beetje fossiele energie. Het verlies is chemisch afval in de grond en nog meer achterstand bij het verduurzamen van onze energievoorziening.