Nee, dat mag je niet weten!

Als je in Amsterdam betaalt voor het parkeren van je auto, kan dat alleen nog maar digitaal. De gegevens die je verstrekt vanwege het betalen – je nummerbord - worden vervolgens 7 jaar bewaard. Ook als je voor € 1,- even parkeert om een boodschap te doen. Altijd. D66 heeft er schriftelijke vragen over gesteld aan het college van B&W. En terecht.

Door Amsterdam rijdt een auto van het bedrijf DebtScan. Die fotograferen alle nummerborden van alle auto’s die ze tegenkomen. Kunnen ze daarna kijken of het de moeite waard is om beslag te leggen voor hun schuldeisende opdrachtgevers. Red Amsterdam heeft er schriftelijke vragen over gesteld aan het college van B&W. En terecht.

Maar hoe terecht ook, onze privacy wordt voortdurend geschonden. Het is de dodelijke combinatie van voortschrijdende techniek en groeiende nieuwsgierigheid van de overheid. En die twee jutten elkaar bovendien ook nog eens op.

De techniek maakt het mogelijk om te betalen voor parkeren, zonder dat je een kaartje koopt. Vroeger kon je volstaan met het inwerpen van enige munten en werd een kaartje geprint waarop stond hoe lang je mocht parkeren. Hoeft niet meer. Tegen de computer zeggen dat je er staat en met welk nummerbord en vervolgens betalen, is genoeg voor met scanners uitgeruste parkeerwachten. Handig natuurlijk, je hoeft niet meer terug naar je auto en de parkeerwachten hoeven niet onder autoruiten te turen. Ondertussen legt de overheid vast waar je wanneer je auto parkeerde. En onthoudt dat zeven jaar lang…

De nieuwsgierigheid van de overheid wordt ook steeds groter. Met de geweldige dooddoener “wie niets te verbergen heeft, heeft ook niets te vrezen” rechtvaardigen overheden dat ze overal camera’s ophangen, preventief fouilleren en gegevens eindeloos bewaren. Want in de strijd tegen het terrorisme, uitkeringsfraude, voetbalvandalisme, belletje-trekken is het nodig. We weten zeker dat we niet alle burgers kunnen vertrouwen, dus vertrouwen we er geen een. Voor de zekerheid.

Het gaat niet over een parkeerkaartje of een bedrijfje dat alle data verzamelt waar het zijnhanden maar op kan leggen. Het gaat over de vraag welke informatie we met wie willen delen, hoe lang die wordt vastgelegd, wie er bij kunnen en hoe veilig dat is. Na Snowden en de NSA moeten we ervan uitgaan dat overheden eigenlijk alles van ons willen weten, die informatie voor altijd zouden willen bewaren en slordig zijn met de beveiliging.

Het is crisis en Fukushima lekt. Ik weet het. Maar het zou me een lief ding waard zijn als er in Nederland weer eens een fundamenteel debat zou worden gevoerd over privacy. Straks hoeft het misschien niet meer…