Bangmaakposters

Bij mijn Albert Heijn hangt een poster van een blije dame op leeftijd, die mij enthousiast toeroept dat ze vandaag een tasjesdief heeft helpen vangen. Die poster hangt er al maanden, zodat het in de buurt wel moet wemelen van de tasjesdieven.

Op de fietsroute naar de sportschool hangt aan een lantaarnpaal een waarschuwing voor een inbraakrisicogebied. Het is een bordje met daarop de afbeelding van een ingeslagen auto-ruit. Het bordje hangt er al jaren, maar glas van ingeslagen auto-ruiten tref ik er eigenlijk nooit aan. Dat wordt dan waarschijnlijk onmiddellijk opgeruimd, want die waarschuwing betekent natuurlijk dat er zeer regelmatig een ruitje wordt getikt.

Op veel plekken in de stad zie ik bordjes met de tekst Use It, Lose It. Voor wie het Engels niet machtig is – waarom communiceert de Amsterdamse politie eigenlijk in het Engels​? –, dat betekent zoveel als: wanneer je hem gebruikt, dan raak je hem kwijt. Er staat bijvoorbeeld een vrolijk bellende mevrouw op, met achter haar een enge grijpgrage hand. Wat die grijpgrage hand van plan is laat zich raden; die gaat haar smartphone afpakken, natuurlijk.

Nou hangt de politie al die bordjes en posters natuurlijk met de beste bedoelingen op. Er zijn tasjesdieven en autokrakers in de stad en dus is het een goed idee om een beetje op je spullen te letten. Maar in deze hoeveelheden is het natuurlijk ook angstaanjagend. Al die nare dingen zijn dus schering en in slag in de stad. Zo krijgen Amsterdammers niet het gevoel dat Amsterdam veilig is. En dat is jammer.

Sinds 2003 verschijnt elk jaar de Amsterdamse veiligheidsindex. Bron voor die index zijn onder meer de politiegegevens over inbraak, diefstal, geweld, overlast, vandalisme, verkeer en drugs in Amsterdam. Kortom, al die criminaliteit waar gewone Amsterdammers mee te maken kunnen krijgen. In 2003, het basisjaar, is de optelsom van al die narigheid op 100 gezet. Stijgt dat cijfer, dan is de stad onveiliger geworden. Daalt het cijfer, dan is de stad veiliger geworden. In april 2013, de laatste telling, stond de index op 71. De stad is er de afgelopen jaren dus stukken veiliger op geworden. Hang daar eens een postertje over op. Als de stad veiliger is dan ooit, dan moet je dàt toch aan de Amsterdammers vertellen?

Er is trouwens nog een reden om eens wat te snoeien in al die bangmaakposters. Wat moet de Amsterdammer wel niet denken van zijn politie. Use It, Lose It. Als je dat leest, dan denk je toch dat de politie de handdoek in de ring heeft gegooid? Dat ze de moed hebben opgegeven ooit nog een boef te vangen? Dat ze het verstandiger zouden vinden als burgers geen dure spullen meer kopen, die toch maar gestolen kunnen worden? Wat moet je nou met zulke agenten?

Zo wordt goedbedoeld dus ronduit stom en onhandig. We wonen in een veilig stad met een politie die eigenlijk best goed is in zijn vak. Maar wat krijgen burgers te horen? Amsterdam stikt van de criminelen, die het op lijf en goed van hardwerkende burgers hebben voorzien. En ze krijgen te horen dat de Amsterdamse politie er eigenlijk niets aan kan doen.

Ik zeg: weg met die posters.

Deze blog sprak ik vandaag uit als column voor Stopera op Zondag