Risicoparkeren

In de Veelaan, net na de brug over de Nieuwe Vaart staat al geruime tijd een intrigerend bord. Het is een rechthoekig wit bord, met daarin een cirkel met rode rand en in die cirkel een afbeelding van iets wat lijkt op een ingeslagen ruit. Onder de cirkel het woord “Risicoparkeren” en daaronder het logo van de vermoedelijk verantwoordelijke voor het bord, te weten de politie. Ook Metz schreef er al over. Anders dan Metz denk ik het bord wel te begrijpen: de politie wil er met het bord op wijzen dat in het gebied achter het bord het risico op een auto-inbraak groter is dan in het gebied voor het bord.

Het staat er volgens mij al weken, zo niet maanden. Mij viel het ergens in april voor het eerst op en sinds die tijd denk ik er af en toe over na. Het gekke van het bord is namelijk dat ik in de wijde omgeving geen broertje of zusje heb kunnen ontdekken. Volgens de techniek van het beborden betekent dat volgens mij dat er aan het risicoparkeergebied geen einde komt. Het hele Oostelijk Havengebied is een Risicoparkeergebied! Misschien wel de hele stad!

Het ontbreken van het bordje “Einde Risicoparkeren” kan nog een logistiek foutje zijn. Maar waarom staat het er eigenlijk? Want in de vele jaren dat ik bijna dagelijks over de Veelaan fiets of wandel, heb ik nooit gedacht “Goh, wat ligt hier veel glas op straat. Hier worden vast heel veel ruitjes ingetikt.” Ik voelde me er wel veilig en zou er met alle vertrouwen de auto hebben geparkeerd. Maar nu natuurlijk niet meer. De politie zegt zelf dat het er niet veilig is. Al komt dat niet overeen met mijn eigen waarneming.

Zonder dat er een objectieve aanleiding is, is door het plaatsen van het bord mijn subjectieve veiligheid gedaald. Dat kan toch niet de bedoeling zijn?