Jeugdwerkloosheid en Discriminatie

De jeugdwerkloosheid loopt in Amsterdam inmiddels naar de 20%. Dat is veel. Het betekent dat 1 op de 5 jongeren die kan en wil werken, geen baan heeft. Heel frustrerend als je aan het begin van je werkende leven staat. De werkeloosheid onder allochtone jongeren loopt inmiddels naar de 40%. Dat is twee keer zo hoog!

Hoe is dat eigenlijk te verklaren? Discriminatie, zou je denken. Daar denken VVD en CDA anders over. Zij verklaarden onlangs in de commissie Werk, Participatie en Armoede dat het aan heel andere zaken lag. Allochtone jongeren hebben een andere culturele achtergrond. Dat maakt ze minder geschikt voor de Amsterdamse arbeidsmarkt, wist het CDA. En trouwens, weten we niet allemaal dat deze jongeren nu eenmaal over minder arbeidsvaardigheden beschikken? Mogen we eigenlijk wel van discriminatie spreken, vroeg de VVD zich af, als we niet weten waarom ondernemers kiezen zoals ze kiezen?

Sommige ondernemers zijn racisten. Zij zullen nooit een Turk, Surinamer of Marokkaan in dienst nemen. Moeilijker is het niet. Daar hoeven we helemaal geen diepgravende gesprekken met ze over te voeren, of te onderzoeken wat hun motieven nou precies zijn. Daar moeten we keihard tegen optreden: stuur de politie er op af! En overigens, er zijn ook ondernemers die nooit een Hollander in dienst zullen nemen. Daar moeten we dus net zo goed de politie op af sturen.

Veel ondernemers die discrimineren, zijn zich daar vaak niet van bewust. Ze zoeken naar iemand die op ze lijkt; man en autochtoon. Omdat ze niet beter weten. Dat maakt het minder verwerpelijk. Het is onkunde en geen slechtheid. Maar de uitkomst is hetzelfde. Jonge mensen aan het begin van hun werkende leven worden geconfronteerd met keiharde uitsluiting. Uitsluiting op basis van hun huidskleur of vorm van de neus. Voor wie gediscrimineerd wordt, is dat verschrikkelijk. Er wordt je onrecht aangedaan en je bent vrijwel nooit in de positie om je er goed tegen te verweren. Maar discriminatie op de arbeidsmarkt is ook fnuikend voor de economie van onze stad. Jonge Amsterdammers krijgen niet de kans ervaring op te doen op de arbeidsmarkt. De stad slijpt zijn talenten niet, en zal daar later mee geconfronteerd worden in de vorm van een tekort aan gekwalificeerd personeel.

We moeten discriminatie op de arbeidsmarkt niet bedekken met beschouwingen over arbeidsvaardigheden en de vrijheid van ondernemers om hun eigen personeelsbeleid te voeren. Discriminatie moet worden bestreden, omdat het ontzettend veel schade veroorzaakt. Bij degenen die het treft en in de samenleving als geheel.