Bij het afscheid van Henk Cornelissen

Vandaag neemt Henk Cornelissen afscheid als directeur van het Landelijk Samenwerkingsverband Actieve bewoners, het LSA. Jarenlang stond hij aan het roer van de organisatie en in die periode is er veel bereikt. Een mooi eerbetoon kwam vanochtend langs op twitter, waar GroenLinks Lelystad liet weten dat ook de gemeente Lelystad werk gaat maken van buurtrechten. Zo te lezen gaat het in Lelystad als overal in het land: moeizaam.

Buurtrechten zijn een dilemma voor het lokaal bestuur. Altijd de worsteling met de legitimatievraag. Want spreken de burgers die iets willen doen in en voor hun buurt wel namens voldoende burgers? En lastig is het ook, als de goede dingen van de straat komen, in plaats van uit het stadhuis. Volksvertegenwoordigers willen graag waar maken waarom ze in de raad zitten, en buurtrechten vragen van de raad nou juist om het initiatief aan de buurt te laten.

Het zijn die twee dilemma's waar het LSA de afgelopen jaren tegen aan liep. Het bestuur is enthousiast als bewoners actief worden, maar vindt het lastig als die bewoners dingen tot stand willen brengen die niet hoog op de eigen bestuurlijke agenda staan. Het bestuur vindt het lastig als bewonersinitiatieven de bestuurlijke legitimatie aan de orde stellen. Want zo kun je het ook zien. Het bestuur kan een initiatief van bewoners zo maar ervaren als een eigen gemiste kans. Waarom hebben bestuurders en ambtenaren niet zelf gezien wat de wens van burgers in een buurt is? Vertegenwoordigen en dienen ze de burger dan wel goed? Dan toch liever de vraag gesteld of die Actieve bewoners wel voldoende achterban hebben.

Henk Cornelissen heeft zich al die jaren niet zo veel aangetrokken van de gevoeligheid van bestuurders en ambtenaren. Toen het LSA begon, stond de A voor Achterstandswijken. Achterstandswijken waar overheden zich druk over gingen maken met Opzoomeren, Sociale Vernieuwing en wat al niet. Vol goede bedoelingen, maar veel vaker over burgers, dan met burgers. Burgers in achterstandswijken die zelf ook ideeën hebben, en vaak ook het vermogen om die uit te voeren. Maar als die ideeën en inzet niet samenvielen met de agenda's van wethouders en corporatiedirecteur, vaak het lid op de neus kregen en lastig werden gevonden. Henk Cornelissen gooide dan de beuk erin. Niet altijd even subtiel, maar wel duidelijk. En met resultaat, dus. Nu nog in Amsterdam!