Over een klapvoet, de neuroloog en het verplicht eigen risico

Een klapvoet. Ik had er nog nooit van gehoord, voor ik er last van had. Het was de huisarts die het vaststelde, of althans het vermoeden uitsprak dat ik er last van had. Het is een neurologische aandoening, waarbij de zenuw die de voet aanstuurt bekneld is. Daardoor stuurt de zenuw de voet niet meer goed aan, waardoor de voet bij het lopen niet gewoon neer komt, maar neer klapt. Vandaar de naam. Je gaat er niet dood aan, maar lastig is het wel. Meer dan vervelend, want lopen gaat moeilijk, en na een meter of 50 gaat het ook echt pijn doen.

De logische verwijzing was dan ook naar de neuroloog. Echt vast te stellen was het niet, maar alle apparaten en deskundige ogen die er naar keken, stelden vast dat het wel een klapvoet moest zijn. Oorzaak? Dat wisten de neurologen niet, maar ze vermoedden dat het kwam omdat ik zo fors was afgevallen. Daar ben ik best trots op, maar ik zou nooit bedacht hebben dat je van afvallen een klapvoet zou kunnen krijgen. De gedachte was, dat de zenuw altijd lekker in een bedje van vet had gelegen, en nu was dat bedje weg. Dat vond de zenuw niet prettig. Het zou vanzelf overgaan, duurde een paar maanden. En het zou helpen als ik minder – en bij voorkeur niet – met het betreffende been over het andere zou zitten. Ik heb me keurig aan het doktersadvies gehouden. En inderdaad, met een maand of wat was de klapvoet verdwenen.

Aan het bezoek aan de neuroloog waren wel kosten verbonden. 523,77 euro, om precies te zijn. Daarmee ging ik in een keer door mijn verplichte eigen risico. Ik heb het eens even opgezocht, maar dat eigen risico is bedoeld om mij bewuster om te laten gaan met mijn zorgvraag. Maar ja, dat was ik al. Een klapvoet maakt een mens aanmerkelijk bewuster van zijn zorgvraag dan een verplicht eigen risico. Het verplicht eigen risico maakt een mens er vooral bewust van of hij zijn zorgkosten wel of niet kan betalen. Ik kan het, maar genoeg mensen voor wie het aftikken van 523,77 euro (of in ieder geval de 360 euro van het verplicht eigen risico) een serieus probleem oplevert. Zij zouden zich de vraag niet moeten hoeven stellen of ze wel of niet naar de neuroloog moeten gaan.

Natuurlijk moeten ze gaan, en als ze er van af zien omdat ze die 523,77 euro niet kunnen missen, dan gaat er iets vreselijk mis in onze samenleving. En dat is dus het geval.