24 april, 2015

Verfrissend of een beetje gek

In het waterschap gaan dingen anders dan in de gemeenteraad. Als er weer eens iets anders gaat dan ik gewend ben, vraag ik me af of dat verfrissend is, of eigenlijk een beetje gek.

Gisteren werd bijvoorbeeld het nieuwe Dagelijks Bestuur van AGV op het schild gehesen. Eerst bepaalde het AB dat het nieuwe DB 5 leden zou tellen. Dat gebeurde in de gemeente niet, terwijl het aantal wethouders daar ook niet op voorhand vast ligt. Het huidige Amsterdamse college kent 8 wethouders, het vorige 7 en het college daarvoor 6. Toch wordt dan niet voor de verkiezing van de wethouders besloten hoeveel wethouders er eigenlijk moeten zijn. Misschien dat het bepalen van het aantal DB-zetels samenhangt met de wettelijke verplichting om één lid van het DB te kiezen uit de geborgde zetels (de zetels waarvoor geen directe verkiezing wordt gehouden), maar nodig lijkt me dat niet.

Zou ik dit nog als verfrissend kunnen ervaren, de verkiezing van de leden van het DB was echt een beetje gek. Na de bespreking van het akkoord, waren ze er opeens. Min of meer. Eerst dacht ik dat de dijkgraaf tussen neus en lippen door had voorgesteld om de kandidaten maar bij acclamatie te kiezen. Ongebruikelijk bij een stemming over personen, maar wel verfrissend. Iedereen in de zaal wist tenslotte dat de kandidaten gekozen zouden worden. Daarover gaat zo'n onderhandeling immers ook? Toen ik er naderhand naar vroeg, begreep ik dat de verkiezing van de nieuwe bestuurders de conclusie was van de vaststelling dat er geen tegenkandidaten waren.

Je zou kunnen betogen dat het past bij de pragmatische en à-politieke inslag van het waterschap. Maar ik vind het gek. Zo'n stemming gaat over meer dan alleen de uiteindelijke uitkomst. Die is voorgekookt en daar hoeven we geen doekjes om te winden. Toch heeft iedereen baat bij een stemming: coalitie, oppositie en kiezer. De coalitie weet of er meer steun is dan alleen van de coalitie en of die gelijk of juist ongelijk verdeeld is over de leden van het DB. De oppositie kan de stemming gebruiken om constructiviteit zichtbaar te maken, of juist de oppositionele rol te benadrukken. Een stemming schept duidelijkheid, en daar is de kiezer bij gebaat.

Enfin, Water Natuurlijk neemt deel aan het nieuwe DB van AGV en levert met Wiegert Dulfer een prima bestuurder. Dat hij het opeens was; ik maal er niet om. Maar een beetje gek is het wel.

16 april, 2015

Ook natuur, cultuur en recreatie, trouwens…

In 2004 brak bij Wilnis een dijk. Er vielen geen slachtoffers, maar er was wel veel schade. Materiële schade, maar ook de illusie dat we de bescherming tegen het water prima op orde hadden, liep een forse deuk op. Tijd om de handen uit de mouwen te steken. Dat deed ook waterschap AGV, dat begon aan de versterking van meer dan 100 kilometer dijk.

Het werk is nog niet helemaal af, maar er is al wel een boekje dat terug kijkt op het project. Daar staan een aantal aardige dingen in. Het waterschap heeft geleerd dat omgevingsmanagement kan helpen om sneller te werken en - ook daardoor - kosten te besparen. Omgevingsmanagement? Nou ja, je realiseren dat een dijkverhoging van 75 centimeter pal voor iemands deur ingrijpend is, dat je daarover niet alleen moet communiceren, maar ook echt in gesprek gaan en samen uitdokteren hoe je de hele operatie voor betrokkenen zo prettig mogelijk kunt laten verlopen. Nieuw is het niet, maar het is natuurlijk heel mooi dat het waterschap het ook echt in de vingers krijgt.
Ook nauwe samenwerking met andere overheden bleek te lonen. Werk met werk maken, heet dat. En ook daar blijkt van tevoren in gesprek gaan te helpen. AGV sloot een innovatief convenant af met beheerders van kabels en leidingen, zodat ze elkaar in het bouwprojecten niet alleen sneller konden vinden, maar vooral niet steeds het wiel hoefden uit te vinden.

Gek genoeg staat er vrijwel niets in het boekje over de meerwaarde die is gerealiseerd voor natuur, culturen en recreatie. Dat is wat mij betreft net als waterveiligheid, core business van het waterschap. Waterbeheer is natuurbeheer. Dijken zijn blikvangers in ons door mensen gemaakte landschap en daarmee cultuur. Op dijken kun je fietsen, toch een van de meest beoefende vormen van recreatie in dit land. Als mensen al niet gewoon fietsen naar hun werk.

In de commissievergadering van gisteren heb ik er maar even over doorgezeurd. Ik ga er vanuit dat de mensen van AGV wel degelijk ook natuur, cultuur en recreatie hebben gemaakt, toen ze werkten aan waterveiligheid. Maar blijkbaar is het nog niet zo vanzelfsprekend, dat je erover vertelt. Mij gaat het er niet eens om dat je er over vertelt, maar dat het vanzelfsprekend wordt.