Social Return

Zo. De gemeenteraad heeft het nu over het kraakverbod. In dat geweld valt mijn eerste motie natuurlijk niet op. Maar ik heb hem vanmiddag ingediend en hij is met algemene stemmen aangenomen. Ik vind het stiekem een mijlpaaltje.

De motie gaat over social return. Bij aanbestedingen boven een bepaald bedrag vraagt de gemeente inschrijvers aan te geven hoe ze iets terugdoen voor de stad. Je krijgt een contract om een weg te onderhouden en in ruil daarvoor biedt je Amsterdamse jongeren een aantal stageplaatsen in je bedrijf. Da’s de gedachte.

In het voorjaar van 2008 besloot de gemeente Amsterdam Social Return in het inkoopbeleid een plek te geven. Dat moeten al die stedelijke diensten in eigen huis vorm geven. En dan blijkt bij de evaluatie twee jaar later dat nog lang niet alle diensten dat doen. Langzaam, sloom, traag. De precieze kwalificatie doet er niet zoveel toe, maar dat kan natuurlijk niet. En daar ging mijn motie over. Of het college er voor het eind van het jaar voor wil zorgen dat iedere dienst aan Social Return doet.

Da’s goed voor Amsterdam.

Restoranje, dat kan je!

Vanmiddag heb ik geluncht bij Restoranje. Dat is een (bedrijfs)restaurant, gevestigd in een kantoorgebouw aan het Surinameplein. Het verzorgt de lunch voor de mensen die in het kantoorgebouw werken en voor anderen, die de weg hebben gevonden. Het restaurant heet niet voor niets voluit: Restoranje ‘Op de derde’.

Het is ook een reïntegratieproject. Restoranje is er voor mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt. Zij kunnen er “chef” worden, chef van hun eigen leven, zoals het in de folder staat. Ze leren er wat je moet en kunt doen in de keuken en in de bediening. Ze leren er ook op tijd te komen, samen te werken met anderen, noem het maar op. En en passant is er een aanbod beschikbaar om je schulden onder controle te krijgen, of je gedrag.

Dit soort projecten gaan het de komende jaren zwaar krijgen. Eén van mijn voornemens is om te kijken hoe we dit soort projecten in kunnen blijven zetten voor Amsterdam. Want Amsterdammers worden er beter van. De Amsterdammers die dankzij de projecten (weer) aan het werk gaan, en uit de uitkering. En dat laatste levert weer geld op om te investeren in de stad.

Streng orthodox

“53000 moslims streng orthodox” wist het Parool gisteren op zijn voorpagina te melden. In chocoladeletters. Allemaal mensen die er verwerpelijke opvattingen op na houden over vrouwen, homo’s en democratie. Maar ook niet iets om nou echt bang voor te zijn. De gemiddelde streng orthodoxe moslim blijkt een oudere, laag opgeleide, Marokkaanse man zonder baan te zijn. Niks geen Mohammed B., maar een oude, vriendelijke man in een jurk, zoals de onderzoekers het zelf omschrijven.

En zijn het er nou veel, die 53000? Het is maar hoe je het bekijkt. Bij de laatste kamerverkiezingen stemden er 163582 mensen op de SGP. Die mensen houden er ook geen frisse ideeën op na over vrouwen, homo’s en democratie.

Mokum Mariteam

Vandaag was ik bij de presentatie van het eerste schip van Mokum Mariteam. Electrisch vervoer over de Amsterdamse grachten. Geen links gehobby, maar degelijke mannen en (weinig) vrouwen van logistiek Nederland. Dat komt dus wel goed. Bij Nemo lag een stevig schip met een robuuste kraan erop. Mooi kun je het niet noemen, maar daar gaat het de transportsector geloof ik niet om. In oktober, zegt de agenda op hun website, gaan ze de binnenstad bevoorraden.

Uri Coronel was ook te zien op een filmpje. De voorzitter van VNO-NCW Regio Amsterdam was er vooral trots op dat het bedrijven waren die investeerden in dit nieuwe initiatief. Hij vond het eigenlijk maar vreemd dat de overheid hierin niet het voortouw had genomen. Da’s een uitnodiging, dacht ik op de fiets naar de Stopera. Aan de overheid om alternatieven voor vieze vrachtwagens aan te moedigen en desnoods af te dwingen. Zo krijgt de overheid ze niet vaak en ik hoop dat Eric Wiebes de uitnodiging met beide handen aangrijpt. Want voorlopig zal de overheid echt nog een sturende rol moeten spelen.

Maar tegelijk denk ik dat Coronel het bij het verkeerde eind heeft. Groen is de toekomst. Bedrijven die er nu niet bij zijn, sukkelen straks achteraan. Dat kunnen ze van Mokum Mariteam in ieder geval niet zeggen!

Bloemen voor het CDA

Zag zojuist dat het CDA vragen heeft gesteld aan het Amsterdamse college van B&W over mogelijk misbruik van subsidies door salafistische of andere radicaal-islamitische organisaties. Het jaarverslag van de AIVD is namelijk uit en in dat verslag staat ook iets over subsidies aan dit soort clubs. En als het woord islam valt, houden CDA en VVD altijd een wedstrijdje wie het eerste vragen aan het college stelt. Uit oprechte bezorgdheid, hoor. En deze week was het CDA eerste. Vandaar die bloemen.

Cursus Hangjongeren

Gisteravond verscheen Maurice Limmen nogal over zijn toeren op tv. De Amsterdamse CDA-fractievoorziter wond zich verschikkelijk op over een cursus “omgaan met hangjongeren”. Onbegrijpelijk, vond hij het. Hangjongeren? Daar moet je de politie op afsturen. Burgers leren wat ze er zelf aan kunnen doen, is een belachelijke gedachte.

Het is wat. Het is de gesel van deze tijd “dat je een klap voor je kop kunt krijgen als je er wat van zegt.” Neemt een overheid de moeite burgers te laten zien hoe en wanneer je hangjongeren toch aan kunt spreken op hun gedrag, dan vindt het CDA dat van de pot gerukt.

Maurice Limmen wil heel graag kunnen blijven roepen dat het allemaal verschrikkelijk is, met die jongeren. Het laatste waar hij op zit te wachten zijn burgers die jongeren met succes aan kunnen spreken op fout gedrag.

Rechts Nederland

Mark Rutte wist afgelopen vrijdag te melden dat het mislukken van de onderhandelingen tussen VVD, PVV en CDA ook zo jammer was, omdat Rechts Nederland zijn vingers zou hebben afgelikt bij de afspraken die al aan het papier waren toevertrouwd. Vroeger hielden minister-presidenten in spé nog wel eens de schijn op dat ze er voor alle Nederlanders zouden zijn, maar dat hoeft voor Mark Rutte allemaal niet. Premier Rutte is er voor Rechts Nederland. Als hij nog premier wordt, natuurlijk.