9!

Johannis van Dam is wezen eten bij Tatin in de Borneostraat en deelt een 9 uit. Nu zit hij wel vaker hoog in de cijfers en allerhande dingen schijnen er toe te doen waar hij niet over schrijft, maar toch: een 9. Wat mij nou bevalt is dat de Indische Buurt eens een keer in één adem wordt genoemd met "lekker eten". Geen gedoe over narigheid, maar leuk en lekker.

Niks amateurtoneel

Laat ik er maar eerlijk over zijn: van de Rode Schoenen van Hassan verwachtte ik niet veel meer dan klassiek amateurtoneel. Gefröbel tussen de schuifdeuren, zoiets. Niks van dat al: de afdeling Zeeburg van OMWaNA zette een strak stuk neer, met inderdaad als hoogtepunt het verhaal over de Rode Schoenen van Hassan. Multimediaal, met vaart en humor. Gedurfd en kwetsbaar, wat wilde ik nog meer op vrijdagavond?

Alleen wie morgenavond echt iets belangrijks te doen heeft, kan zich veroorloven om niet naar NowHere te gaan. Voor alle anderen: de voorstelling begint om 19.00 uur, zaal open om 18.30 uur. En misschien wil ik zondag dan wel verklappen waar het verhaal van de Rode Schoenen van Hassan over gaat. Of niet natuurlijk, en dan heb je het misschien wel gemist...

Kiezersbedrog II

De afgelopen weken brak ik mijn hoofd over de vraag of ik niet wat al te hard uit mijn slof was geschoten in mijn post van 30 mei. Toen wond ik me vreselijk op over het lid van de GroenLinks statenfractie in Noord Holland dat bij de verkiezing van de Eerste Kamer een ongeldige stem had uitgebracht. Niet veel later bleek dat het Cheryl Braam was geweest, die daarvoor verantwoordelijk was. Ik had op haar gestemd bij de statenverkiezingen omdat ik vond dat ze deugde. Sterker nog, ik had zowel mijn vriendin als mijn moeder ervan overtuigd op haar een voorkeursstem uit te brengen.

Was ik niet in de internetval van de snelle mening getrapt? Ik had mijn boosheid over het gedoe wel lekker van me af gescholden, maar had dat niet wat genuanceerder gekund? De mens achter de vergissing heeft daar eigenlijk wel recht op, overwoog ik. Dus ja, ik was in de internetval van de snelle mening getuind. Het had, denk ik, wel wat beschaafder gekund op 30 mei. Weer wat geleerd.

Beschaafder? Inderdaad. Maar wezenlijk anders? Nee. Mijn vertrouwen in de GroenLinks fractie - en dan natuurlijk vooral in Cheryl Braam - liep door de actie een stevige deuk op. Hoe gaat dat straks bij andere belangrijke stemmingen in de Staten? Dat soort vragen. Het leek me dan ook goed dat Cheryl Braam haar zetel op zou geven. Naar en moeilijk, zeker wanneer je hem met voorkeursstemmen hebt gehaald. Maar wel nodig, om duidelijk te maken dat de kiezers weer - of nog - vertrouwen in GroenLinks kunnen hebben.

Cheryl Braam heeft besloten niet aan het verzoek van de Statenfractie gehoor te geven om haar zetel op de te geven. Daar heeft ze natuurlijk het volste recht toe. Zo is het nu eenmaal in de wet geregeld.

Maar ik voel me wel bedrogen.

Fiets weg!

Voor me ligt een briefje van Wijkteam Balistraat. Het lag vanochtend in de bus. De dames en heren van de politie schrijven dat er enkele weken geleden voor het portiek van mijn woning een fiets is gestolen. Ze hebben vermoedelijk de betreffende fiets gevonden. Maar, stellen ze vast, van de diefstal is nog geen aangifte gedaan. Of de eigenaar zich even wil melden.

Ik raak de draad kwijt bij het lezen van zo'n brief. Hoe kunnen ze nou weten dat er enkele weken geleden voor het portiek van mijn woning (dwz een appartementencomplex) een fiets is gestolen, als er geen aangifte is gedaan? En als ze ergens een fiets vinden, hoe weten ze dan dat en waar die fiets gestolen is? Nee, zo zal het niet gegaan zijn. Ze zijn natuurlijk iemand tegengekomen die een fiets bij zich had en vertelde dat hij die gestolen had voor dat en dat portiek. Maar komt de politie eigenlijk gewoon wel eens iemand tegen die dat dan vertelt? Nee, da's ook niet logisch. Het kan niet anders dan dat ze iemand hebben aangehouden omdat ze hem verdachtten. En toen vonden ze in de achtertuin een paar fietsen die ze toen allemaal met de verdachte hebben doorgenomen. En die verdachte wist nog precies te vertellen waar hij welke fiets had gestolen. Dan zullen het er niet veel geweest zijn. Ik kan me in ieder geval niet voorstellen dat je als professionele fietsendief nog precies weet te vertellen waar je ze allemaal hebt gejat. Ik blijf het dus een raar verhaal vinden. Het zou helpen als ze de ware toedracht zouden vertellen.

Is de inhoud van de brief al niet te volgen, het feit dat de politie de tijd vindt om voor één teruggevonden fiets zo'n hele actie op touw te zetten is eigenlijk nog gekker. Ik weet niet beter dan dat de Amsterdamse politie gebukt gaat onder een behoorlijk personeelstekort en daar dan ook regelmatig haar handhavingstekort aan wijt. En opeens begint er een agent een actie om een fiets terug te bezorgen waarvan de eigenaar na de vaststelling van de diefstal ervan geen eens aangifte wilde doen. Heeft het marketingbureau een nieuwe manier bedacht om ons als burgers aan te moedigen om aangifte te doen? Of is er ergens afgesproken dat er niet alleen een bepaald aantal boetes moet worden uitgeschreven, maar ook een bepaald aantal publieksvriendelijke acties moet worden uitgevoerd?

Ik denk het eigenlijk nooit, maar toen ik deze brief had gelezen, dacht ik: laat ze boeven gaan vangen!

Camping Zeeburg

Vermoedelijk is Camping Zeeburg "all over the world" beroemder dan Stadsdeel Zeeburg. Duizenden kampeerders per jaar, die vrijwel allemaal langs mijn huis trekken. Regelmatig wijs ik ze de weg, de toeristen die even niet meer weten waar ze heen moeten, zodat ik ook graag het feestje ter ere van het tienjarig bestaan (of beter: het tienjarig verblijf op de Diemerzedijk) wilde bezoeken. En: in burger, want collega Nico Papineau Salm had gisteren reeds de formele opening van het feest gedaan. Het was leuk, errug leuk. Kinderen hebben gekanood en zijn geschminkt. Met jongste dochter L. heb ik circustrucs uitgeprobeerd en genoten van het straattheater. Boeiend was dat ik werkelijk niemand kende op het feestje. Dat is elders in de buurt normaalgesproken anders, wat voor mij onderstreept dat de camping een eigen sfeer heeft en een eigen wereld is. Mijn voornemen om er in de zomer eens met het hele gezin te gaan eten staat nu vast.

Wie morgen niets beters te doen heeft, moet zeker even de Amsterdamse Brug oversteken!

Spook

Dochter L. van 3 zit achterop de fiets. Ze ziet één van de naar schatting drie vrouwen in de Indische Buurt die in burka de straat op gaan. Ze neemt waar en geeft commentaar: "Die mevrouw is een spook."