Leman Lakmaker

Vanochtend heb ik “Voorbij de Blauwbrug” van Joosje Lakmaker uitgelezen. Het is het verhaal van haar joodse grootvader, Leman Lakmaker. Het verhaal beschrijft op een mooie manier hoe Leman Lakmaker zich rond 1900 ontworstelde aan zijn orthodoxe joodse milieu en de overstap maakte naar de sociaal-democratie van de SDAP. Later zou hij die partij verlaten om zich aan te sluiten bij de linksere OSP, maar de vraag is wie van mening veranderde, Leman Lakmaker of de SDAP.

Leren, ambitie en literatuur waren de motoren van de emancipatie van Leman Lakmaker. Hij was een opstrever, zoals dat toen heette. Hij ontwikkelde zich en ontworstelde zich daarmee niet alleen aan de beperktheid van zijn achtergrond, maar ook – zij het maar net - aan de armoede die kenmerkend was voor het Joodse ghetto achter de Blauwbrug. Hij en zijn familie waren geen Joden, ze waren socialisten!

Cynisch is dan weer dat, hoezeer hij ook was geassimileerd in de Nederlandse maatschappij, hij en zijn familie na de Duitse inval van 1940 weer Joden waren. Het is het risico van iedereen die integreert in een samenleving: als ze een zondebok zoeken maken ze je weer tot buitenstaander. Dat Leman Lakmaker uiteindelijk nooit een jodenster heeft gedragen, stemt dan weer een heel klein beetje tevreden. Hij heeft zich niet tot buitenstaander laten maken!

Tjeerd Herrema afgetreden

Niet omdat hij de problemen had gemaakt, maar omdat hij ze niet allemaal op tijd kon oplossen.

Een moedig besluit.

De Witte Tulp

Soms heb ik dat. Dan vraagt de secretaresse of ik misschien in wil gaan op een uitnodiging. Deze keer een uitnodiging van Stichting De Witte Tulp om hun prijsuitreiking bij te wonen. Op donderdagavond om half zeven. Dat is nooit mijn favoriete tijdstip (want kinderen!), maar de De Witte Tulp heeft mijn sympathie en de oppas moet zo nu en dan ook eens wat verdienen.

Dus daar zat ik gisteravond en het was geweldig. In een zaaltje van de Stopera had zich een bont gezelschap verzameld van Turkse, Hollandse, Surinaamse en Marokkaanse Nederlanders, kinderen en hun ouders. En een hoop "hoogwaardigheidsbekleders". Al die kinderen hadden meegedaan aan de fotowedstrijd, het schaaktournooi of het toneelspelen.

We kregen toneel, een gedicht, en twee versies van "Aan de Amsterdamse Grachten"; een mooie gezongen versie met accordeonbegeleiding en een gerapte versie. Vooral de Human Beat Box was fantastisch. En omdat iedere hoogwaardigheidsbekleder iets zei bij het uitreiken van zijn of haar prijs, wilde ik niet achterblijven bij het uitreiken van de derde prijs in de fotowedstrijd.

Ik heb maar weer eens de lof gezongen over De Witte Tulp. Want het mooie van De Witte Tulp vind ik dat het een initiatief is van mensen die zich afvroegen wat zij konden doen voor de samenleving en niet gingen zitten wachten totdat de overheid ruimtes en subsidies ter beschikking stelde. Zij vonden het nodig dat er wat gebeurde en gingen het organiseren. Huiswerkklassen en Talentontwikkeling. Ze zijn succesvol. Begon het tien jaar geleden in Haarlem in een oude school, nu zitten ze ook in Amsterdam West, Amsterdam Oost, Amsterdam Noord en Zaanstad. En was het van oorsprong een Turks initiatief, inmiddels is het een Haarlems, Amsterdams en Zaans initiatief geworden.

Tsja. Eigenlijk zouden ze elk jaar een Appeltje van Oranje moeten krijgen.

Judith Sargentini euro-lijsttrekker GroenLinks!

Die twee zetels in het europarlement moeten we nu wel kunnen houden. En misschien zit er zelfs wel een derde in?!

Rondvaart

De directeur van de Amsterdam Canal Cruises bedacht dat zijn boten in de winter – bij gebrek aan toeristen – nogal stil lagen en dat Amsterdammers nauwelijks rondvaarten maakten in de eigen stad. Zijn oplossing was typisch win-win: bied Amsterdammers met korting een rondvaart aan in het eigen deel van de stad.

Gisteren was alweer de tweede keer in Zeeburg, maar gelukkig stapten we op bij de Dappermarkt en voeren we ook een stukje door de grachtengordel; geen bekrompen eigen-stadsdeel-eerst dingetje dus. Integendeel, samen met dochters I. en L. heb ik genoten van een prachtige rondvaart door het Lozingskanaal, Oostelijk Havengebied en oostelijke binnenstad. En dat voor maar 6 euro per persoon. Ik hou de advertentie volgend jaar weer in de gaten!

LoveBite

Vorige week organiseerde het Ondernemershuis Groot Oost een pitch voor startende ondernemers. Ik mocht ook in de jury zitten en na stevig debat waren we er uit: Maaike Hermes had het beste idee voor Groot Oost.

Oud nieuws, jazeker. Maar dan valt tenminste te begrijpen waarom ik vorige week woensdag rond hing bij het ondernemershuis en de beste snack van 2009 proefde. Van een van de (voormalige) klanten van het ondernemershuis. Bij de borrel werd de LoveBite geserveerd. Een culinair wonder. Ik hoop dat 'ie snel in het vriesvak van de supermarkt ligt!

Handtekeningen voor Buitenschoolse opvang

Zaterdag mocht ik 567 handtekeningen in ontvangst nemen van bezorgde oouders over het tekort aan buitenschoolse opvang op IJburg. Mocht, want eigenlijk ga ik er niet over, maar collega Elatik, maar die was elders op IJburg aan het werk.

Ik kan me wel wat voorstellen bij de ongerustheid van de IJburgse ouders. Mijn middelste dochter mazzelde door de buitenschoolse opvang, ze kon er zomaar terecht na het kinderdagverblijf en dat wisten we weken van te voren. De plek van de jongste was pas zeker op de dag dat ze naar school ging. En bij de oudste hebben we (of ouders, buren of vrienden) toch nog twee weken aan school gestaan voordat haar plek beschikbaar kwam.

Als je nou maar weet dat je over drie maanden verzekerd bent van een plek, dan kun je heel wat regelen als werkende ouder. Maar als je werkelijk niet weet wanneer dat aanbod er zal zijn, dan wordt het wel heel moeilijk. Ik was blij dat ik de ouders kon vertellen dat we als stadsdeel ons best doen om scholen ertoe te bewegen dat ze hun ruimtes ter beschikking stellen – wat overigens niet meer dan logisch is, want zij zijn de eerst verantwoordelijke voor de naschoolse opvang. Blij ook dat we als stadsdeel in januari nog net wat geld bij elkaar hadden weten te sprokkeneln om eens te bkijken wat voor maatregelen we nog meer konden nemen. In kaart brengen wie er nu preceies op welke wachtlijst staan, lijkt me een goed plan.