Bewust asociaal

Afgelopen donderdag met mensen van woonstichting Key en andere geïnteresseerden een rondgang gemaakt langs een aantal maatschappelijke opvangvoorzieningen. Een van de projecten die we aandeden was Skaeve Huse. Dit is een kleinschalig woonproject in Stadsdeel Westerpark voor mensen die in hun vorige woonsituatie ernstige overlast veroorzaken. Marc Räkers van HVO Querido leidt het project. Zijn waarneming was de moeite waard.

Velen denken dat mensen die ernstige overlast veroorzaken er bewust voor kiezen asociaal in het leven te staan. Onzin! In veel gevallen gaat het om mensen die behoren tot de doelgroep van de geestelijke gezondheidszorg. In gewoon Nederlands: mensen waar een steekje aan los is. En daar moeten we als samenleving gewoon verantwoordelijkheid voor nemen. In hun belang en ons belang. Als er al mensen bestaan die er bewust voor kiezen om asociaal in het leven te staan, dan zijn ze te vinden in de Beethovenstraat en PC Hooft.

Waarvan akte!

Vrouw gezien?

Vanmiddag pret bij en met de groenteboer. Een jongetje kwam de winkel ingerend, terwijl ik de linzen en de courgettes aan het keuren was. Opgewonden vroeg hij de groenteboer of deze een vrouw had gezien. Gelach was het antwoord: “de hele dag al!”

Geen bijzondere ervaring, ware het niet dat het jongetje zijn vraag in het arabisch stelde en het antwoord ook in het arabisch kwam. De groenteboer vond het zo leuk, dat hij het graag voor me vertaalde.

Er wordt zoveel geouwehoerd over een het multiculturele drama dat het de moeite waard is deze bij uitstek Amsterdamse ervaring even te melden. Groenteboer lacht om jongetje. Ietsje anders dan Willy Alberti en Johnny Jordaan er over gezongen zouden hebben, maar verder...

Ongebreideld

“…ook omdat scholen in Nederland ongebreideld mogen groeien”, verklaarde ik het feit dat sommige scholen op IJburg uit hun voegen barsten. Dat was gisteren, in een openbare discussie met allemaal mensen uit het brede sociale veld van Amsterdam. En dat heeft natuurlijk alles te maken met artikel 23 van de Grondwet. Van mij hoef je dat artikel 23 niet af te schaffen. Ik vind het eigenlijk wel waardevol dat de keuze voor een school aan de ouders is. Maar er is niets op tegen om vrijheden iets te beperken, met het oog op de vrijheid van anderen bijvoorbeeld, of uit praktische overwegingen.
Een van de voormannen uit het onderwijsveld zag dat niet zo. Scholen moeten ongebreideld groeien, omdat ouders ongebreideld kinderen krijgen. Een kwinkslag, natuurlijk. Maar wel een die laat zien waar je staat: het is een wettelijk recht van scholen om te groeien en een slimme jongen die daar wat aan doet.

Kritisch GroenLinks

Bij het opruimen van de mailbox stuit ik op de recente nieuwsbrief van Kritisch GroenLinks. Kritisch GroenLinks presenteert zich als “een groep van actieve partijleden uit het hele land, uit alle geledingen en met uiteenlopende opvattingen over de balans tussen vrijzinning en sociaal. Een ding hebben we gemeen: we maken ons zorgen over de voortdurend dalende kiezerspopulariteit van onze partij.” Nou zal ik niet op voorhand nare dingen zeggen over Kritisch GroenLinks. Al was het maar omdat er teveel gewaardeerde partijgenoten deel van uitmaken. En de discussie in GroenLinks mag wel wat fundamenteler en tegendraadser. Vind ik ook.

Over hun naam heb ik me wel altijd verbaasd, omdat ik een kritische inslag erg vind passen bij GroenLinks. Mij lijkt dat je je in GroenLinks niet onderscheidt door kritisch te zijn. Maar de naamskeuze suggereert toch dat ze al die partijleden die geen deel van hun clubje uitmaken een stel klakkeloze meelopers vinden. Nou wilde ik ze dat nooit zo kwalijk nemen, want als ik het me goed herinner hadden ze bij de oprichting niet heel veel tijd om over die naam na te denken. Maar nu ze al een tijdje bezig zijn, mag je verwachten dat ze het zich kunnen veroorloven niet onmiddellijk na het schrijven op de verzendknop te drukken. En wat lees ik?

“Het weekend in de tent op 15 en 16 september was de eerste gelegenheid voor de GL-leden om rechtstreeks inbreng te hebben in het "toekomstproject". De officiële bedoeling was om te horen wat er zoal onder de leden leeft aan ideeën en (on)vrede over de koers van de partij. Die zouden dan worden verzameld en als invoer dienen voor de toekomstpanels, die daaruit weer met voorstellen gaan komen.”

De “officiële bedoeling”? Als er een officiële bedoeling is, dan is er meestal ook een niet officiële bedoeling. En wie het over een “officiële bedoeling” heeft, doet het voorkomen ook kennis te hebben van de niet officiële bedoeling. Nu ga ik hier niet mijn hoofd breken over de vraag welke niet officiële bedoeling de Kritische GroenLinksers ontwaren achter het weekend in de tent. Ik kijk wel uit, voor ik het weet leg ik ze wat in de mond. Wat me stoort is dat ze een niet officiële bedoeling suggeren, zonder hem dan maar gelijk te benoemen.

Wat lees ik nog meer? De Kritische GroenLinksers vinden de discussie in de tent niet geslaagd, omdat er dan misschien wel werd gediscussieerd, maar er eigenlijk nog geen lijn in te ontwaren was. Behalve dan, voegen ze eraan toe, op het moment dat hun eigen stelling aan de orde komt. Dan is de lijn zo helder als wat:

“Uit de overduidelijke voorkeur die de zaal toonde voor onze stellingname kan door de partijleiding geen ander signaal zijn opgepikt dan: de leden willen linkser, groener, radicaler en een fundamentele benadering inplaats van leuke trendy speeltjes zoals hybride auto's.”

Nou zijn links, groen, radicaal en fundamenteel sowieso waarden die GroenLinksers aanspreken en het mag altijd wel een onsje meer. Hoe groot de verschillen tussen de Kritische GroenLinksers en de klakkeloos meelopende GroenLinksers op dat punt nou werkelijk zijn, laat ik hier in het midden. Al was het maar omdat ik dat eigenlijk niet weet. Wat ik wonderlijk vind is dat je een weekend discussiëren wegzet als gepraat zonder lijn, maar tegelijk uit het appausje voor je eigen stelling het enige duidelijke signaal destilleert.

Stuitend vind ik dat de Kritische GroenLinksers de opvattingen van anderen – in dit geval van een partijleiding, maar wat doet dat er toe? - reduceren tot “trendy speeltjes als hybride auto’s”. Dat is niet meer Kritisch, dat is gewoon onder de gordel en respectloos. Zo wordt “klakkeloze meeloper” een geuzennaam.

Is she really going out with him?

Eind jaren ’70, begin jaren ’80 was er Veronica’s Countdown op tv. Mijn toenmalige venster op de popmuziek. Voor het eerst hoorde ik The Specials met “Gangsters”. Nog steeds een van mijn favorieten en de reden dat ik viel voor Ska. Ik bleef kijken. Begin jaren ’80 zond Countdown concerten uit. Ook een concert van Joe Jackson. Ik was diep onder de indruk van een a capella versie van “Is she really going out with him?”. Het was de opvallende ballad op zijn eerste LP “Look Sharp!”. Maar dan opeens a capela, en live!

De afgelopen weken heb ik mijn cd collectie in een vlaag van jeugdsentiment aangevuld met een paar Joe Jackson cd’s. Gek genoeg laat ik de eerste drie cd’s lekker in de bakken van concerto staan, al had ik ze allemaal op LP. De keus viel op het werk uit het begin en midden van jaren ’80. “Jumpin Jive”, “Body & Soul”, en “Big World” staan nu naast “Night and Day” en de dubbele live cd uit 1988.

Na het huisgezin de afgelopen dagen dus lastig gevallen te hebben met mijn “nieuwe” Joe Jackson cd’s, zette ik vanavond die dubbele live cd op. En toen realiseerde ik me weer wat ik zo bijzonder van Joe Jackson vind. Op die dubbele live staan namelijk drie verschillende versies van “Is she really going out with him?”. Een lekkere agressieve new wave versie, die prachtige a capella versie en een ingetogen acoustische versie. De tekst blijft hetzelfde, maar de uitvoering is anders, volkomen anders.

Die a capella versie blijft mijn favoriet, maar meer nog vind ik het bijzonder hoe je van de zelfde basis drie zo verschillende uitvoeringen kunt maken. En welbeschouwd geldt dat voor die hele dubbele live cd. Want of Joe Jackson nu wave speelt, swing, latin of fusion, je hoort altijd Joe Jackson. Hij houdt zijn essentie, maar laat horen dat die op heel verschillende en zelfs tegengestelde manieren vorm kan worden gegeven. Passend bij de tijd waarin hij muziek maakt en passend bij zijn eigen artistieke ontwikkeling.

Knap. Zal ik dan toch maar wat van die latere cd’s gaan kopen, vraag ik me nu af. Maar dat verstoort misschien de magie. Ik laat het maar zo.